M’n comp denkt zo af & toe voor me. Lijd ik weer ‘ns aan overspontaneïteit & wil een felle, te diep gaande, onnozele of anderszins waardeloze reaktie plaatsen op deze of gene blog, besluit m’n comp de verbinding met internet te verbreken. Dat betekent vaak dat ik de comp opnieuw moet opstarten, waardoor de reaktie verloren gaat. & Gedurende dit herstart-proces van enkele minuten word ik gedwongen te overdenken wat ik eigenlijk geschreven had, wil ik ‘t nog een keer pogen te plaatsen. Waarop ik bedenk dat ‘t achterlaten van zulke mededelingen slechts zal resulteren in ongewenste reakties van anderen. (Gisteravond gebeurde ‘t toen ik Watnou wilde vragen Ohjajoh terug te sturen; bij nadere beschouwing viel deze tekst in de categorie flauw & zeker niet de moeite waard).

Iets vergelijkbaars gebeurde ook toen ik laatst diep in de nacht een stukje voor m’n blog aan ‘t schrijven was. Diep in de nacht is zowiezo geen goed tijdstip, want betekent wel ‘ns dat alcohol invloed uitoefent op ‘t funktioneren van m’n hersencellen. In dit geval werd ik daar erg sentimenteel & melodramatisch van, waardoor kwelende zinnen werden geconstrueerd in zeer simplistisch taalgebruik. Ook ditmaal wilde de comp niet de verantwoordelijkheid dragen voor plaatsing hiervan op internet & besloot wederom voor de herstart-procedure te kiezen. Inmiddels was ik te moe van de beneveling (& waarschijnlijk dat niet alleen) om ‘t toetsenbord enigszins gecontroleerd te kunnen betasten, waardoor ik me gedwongen zag voorkeur voor m’n bed uit te spreken. De volgende dag had ik bij overdenking van m’n schrijfsels geen spijt van de daden van m’n comp, ondanks ‘t feit dat er geen overleg tussen ons beiden had plaatsgevonden.

Eigenlijk valt er ook niet zoveel te overleggen in Zijperspace.