U kunt ‘t hier lezen: ook in Amsterdam was ‘t vandaag dierendag. “Maar wat doen we extra voor al die dieren die geen liefhebbende baas of bazin hebben?“, klinkt zeer beschuldigend in mijn richting. Terwijl ik dit plaatje nl tevoorschijn haalde, voelde ik wat kriebelen in m’n nek. Automatisch schoot m’n hand die kant op, tussen duim & wijsvinger werd er iets beetgepakt & onmiddelijk verfrummeld. Blik terug naar ‘t scherm & daar staat een beschuldigende vinger in de vorm van die tekst.

Meteen daarop schiet me te binnen dat ik daarnet bij ‘t schoonmaken op m’n werk iets zag kruipen, wat me spontaan deed besluiten dat insekt te vermorzelen met mijn voet. Geen moment getwijfeld; ‘t moest gewoon gebeuren.
Terwijl ik afgelopen zondag nog wel een slak vond bovenop een krat. (Normaliter doet mij dat gruwelen, durf er soms niet eens dichtbij te komen). Ik verzamelde al m’n moed, pakte 2 viltjes & ‘t beest heb ik vervolgens in de buitenlucht op vrije ‘voeten’ gezet. Iets soortgelijks gebeurde gisteren met zo’n zelfde soort levend wezen in m’n achtertuin, maar doordat ik ietwat later niet goed oplette waar ik m’n voeten zette, werd ‘t diertje toch geplet. Dat spijtte mij, want ik had ‘t toch net gered van m’n mogelijke wreedheid.

& Nu op dierendag ben ik bewust & onbewust bezig ze te verpulveren. Alsof ze met elkaar hebben afgesproken wat kamikaze-insektjes op me af te sturen vandaag, zodat ik me volledig bewust word van m’n omgang met ‘t dierenrijk.

Zijperspace wordt stelselmatig van z’n dieren ontdaan, dierendag zal weldra daar niet meer bestaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *