Toen ik daarnet, te 10-er uren van een zonovergoten zaterdagmorgen die mijn gordijnen voorbij probeerde te glimpen, bemerkte dat ik nog geen thee gedronken had terwijl ik me alweer enkele uren onder, hoewel weinig daarvan aanwezig hier, de levenden bevond, besloot ik dat ik maar eens middels een schrijven aandacht aan mijn autisme moest besteden.
Hoewel, dat moet ik er wel bij vermelden, mij dat was afgeraden tijdens de psycho-cursus die ik na ‘t behaalde succes van mijn diagnostische loopbaan bij ‘t GGZ in Geest heb mogen doorlopen. Je kan er beter niet mee te koop lopen, werd mij wijselijk verteld, want een mogelijk toekomstige werkgever kan daar bepaalde beelden van krijgen die enigszins op stereotypen zijn gebaseerd; daar kwam ‘t argument ong op neer.

Maar ik beloof dat ik na afloop van ‘t corona-isolement van de samenleving die we tot voor kort als normaal beschouwden, ik bij de 1e sollicitatiebrief zal verzwijgen ende zal verhullen, zo ware helpe mij god, dat ik tot die categorie behoor & deze post onvindbaar weggemoffeld zal zijn in een stoffig laatje ergens in de kelder van Zijperspace (niet gaan zeuren dat Zijperspace helemaal geen laatjes heeft met ‘t argument dat Zijperspace een artefact is die slechts bij de gratie des internets bestaat, wánt: als mijn schrijven tot u komt via diezelfde wegen van digitaal vertaalde boodschappen, die hertaald er ong ‘tzelfde uitzien als wat ik op mijn beeldscherm met een toetsenbord tevoorschijn toverde & met een druk op de linkermuisknop ‘t virtuele ruim in stuurde, dan valt er ook nog wel ergens een laatje te verzinnen hier & hangt ‘t slechts af van uw verbeelding of gebrek daaraan).

‘t Is Autismeweek. & Ik kwam er achter toen ‘t, alweer 2 dagen geleden, Autismedag was. Nu heb ik na vandaag nog maar 1 dag van een week autisme-vieren te gaan, want ‘t is morgen alweer voorbij, dus kan ik maar beter opschieten met m’n verhaal. Waar ik eigenlijk niet van verhaal moet spreken, maar eerder een opsomming van aspecten van mijn autisme die mij wel erg goed uitkomen. Mogelijk dat een toekomstige werkgever straks ook denkt, als hij hoort hoe positief deze kwaliteiten zijn.

Ik ben bijv erg goed in ‘t leeg likken van de pan.
‘Dat kan ik ook,’ hoor ik al mensen aan de andere kant van ‘t internet roepen, maar die mensen hanteren daarbij lang niet allemaal autistische motieven.
Goed, de 1e lik doe ik gewoon vanwege lekker, de 2e om de bevestiging daarvan te krijgen, maar daarna verzandt ‘t al snel in een poging alle streepjes, kruimels & andere oneffenheden weg te werken. ‘t Moet een overzichtelijk geheel worden & mijn vinger is de bezem die daar voor moet zorgen.
Vergroot dit uit naar de rest van mijn gang door ‘t leven, maar vergelijk ‘t dan ajb niet per ongeluk met hoe mijn woonkamer er uit ziet.

Ik kan dus niet tegen onregelmatigheden. Er moet orde zijn in mijn universum. Niet per se, ik kan ook wel aan iets voorbij gaan zonder aanstoot te nemen aan z’n ‘wanorde’, maar misinterpreteer ‘t vooral niet als onopmerkzaamheid.
Zoals bijv de benaming voor deze week: ‘Wereld Autisme Dag’.
Speciaal voor mij & soortgenoten verzonnen, maar daar wel even bij vergetend dat er geen spatie hoort te zitten tussen ‘autisme’ & ‘dag’. Ze hebben vast goede bedoelingen, de mensen die deze aandacht op poten hebben gezet, maar ze moeten zich wel even realiseren dat ze door gebrekkige kennis van ‘t NL-spatiegebruik een leger autisten opgezadeld hebben met dagenlange irritatie, frustratie & bovenal onmachtigheid om ook maar iets te kunnen doen aan deze veronachtzaming van de orde van de taal, die niet zomaar stopt bij ‘t plaatsen van letters, maar ook bestaat in de lege vlakken tussen woorden onderling & in combinatie met interpuncties.

Verder pleeg ik een opsomming altijd te laten bestaan uit 3 eenheden, voorbeelden zo men wil, of anders: suggesties.
Ik heb ooit eens voorgelepeld gekregen dat dat ‘t beste werkt. God was tenslotte ook een 3-eenheid & dat heeft eeuwenlang goed gewerkt, die betovering van de veelvoud in dit beperkte aantal. Men begrijpt nu wellicht wat beter ‘t voortijdig ter ziele gaan van ‘t romeinse, griekse & germaanse godendom.
& Er zijn nog wel wat meer redenen om aan te nemen dat deze vorm van presentatie effectief werkt, maar ik heb nu dat boek niet voor me liggen om dat even haarfijn uit de doeken te doen.
Dus omdat ik mijn verhaal over autisme volgens deze mijzelf opgelegde vuistregel niet beter kan illustreren dan er ook naar te leven, begrijpt men wel dat ik daarom nu ‘t beste op dit punt kan stoppen.
In de volgende uitweiding meer over de thee.

Men neigt naar 3-vingerige handschoenen in Zijperspace, maar ziet daar nog net ‘t onpraktische van in.