Er komen wel vaker dames bij me aan de bar bestellen.
‘Ha, een dame! Die is voor mij,’ roep ik dan naar m’n collega’s. Zij vinden ‘t best, gaan opzij & lachen wat. Ze spelen ‘t stukje mee.
Soms wachten ze wel ‘ns tot ik teruggekomen ben van ‘t ophalen van lege glazen.
‘Ton, er staat hier al een hele tijd een dame te wachten tot ze kan bestellen.’
Nietsvermoedend kijkt de klant dan op. Eindelijk aandacht, lijkt ze te denken.

Maar opeens was er een dame die perse door mij geholpen wilde worden.
‘Kom op, Jeroen, je hoort ‘t,’ zei ik tegen m’n collega & duwde ‘m een stukje opzij. ‘Je kan beter nu ff aan de kant gaan.’
Waarop ze vertelde dat haar vriendin jarig was. Dat was ‘t begin tenminste. Daarna vertelde ze nog veel meer (dat werd afgewisseld door dingen die ik te vertellen had, maakt u zich vooral niet ongerust), terwijl m’n collega’s andere vrouwen hielpen. Daar had ik ff geen tijd voor, maakte ik ze met een handbeweging duidelijk.
Aan een ½ gebaar heb je vaak genoeg, als je al jaren met elkaar achter de bar staat. Daarom begreep ik ook wat ze bedoelden toen ik na sluitingstijd midden in ‘t proeflokaal nog een 5-tal minuten met de dame stond te praten. Vanachter de bar werden zwaaiende bewegingen met de armen onze kant op gemaakt. & 2 Handen die van ver uit elkaar naar heel dicht bij elkaar bewogen. Ik kon dat zien, m’n gezicht stond richting bar, m’n gesprekspartner niet. Langs haar schouder gebaarde ik terug dat ze nou ‘ns een keertje moesten ophouden. & Om dat duidelijk te laten overkomen schreeuwde ik ‘t met de bijbehorende tekst.
‘Waarom doen ze zo?’ vroeg de dame, over haar schouder kijkend & nog net een flits van hun gedrag oppikkend.
‘Oh, ze willen graag dat ik met jou sta te praten. Ze vinden dat ze als barmannen ook een bepaalde koppelende funktie behoren uit te oefenen.’

Tussentijds had ik tijdens ‘t ophalen van de glazen haar vriendin overigens gefeliciteerd (dat was tenslotte in 1e instantie ‘t doel van ‘t gesprek) & de jarige wat te drinken aangeboden. Dat ze maar op haar eigen gezondheid moest drinken, had ik haar gezegd, ik moest helaas nog ff werken, dus kon helaas niet meedoen.
Dat soort gebaren van een barman komen over ‘t algemeen wel goed aan. Maar liever had ik iemand anders gefeliciteerd, hoewel ik niet wist waarmee. Op dat moment was ‘t echter zaak dat mijn lichaamstaal naar de jarige duidelijk maakte dat ik haar feliciteerde, terwijl ik tegelijkertijd zoveel mogelijk in datzelfde lichaam moest leggen zodat een ander persoon iets anders er uit zou kunnen opmaken.
‘t Is een moeilijk vak, barman. ‘t Gaat om de finesses.

De dame in kwestie had al ‘ns een keertje om m’n telefoonnr gevraagd, maar heel geraffineerd had ik dat toendertijd weten te ontwijken, vertelde ze. Horeca-ervaring, dacht ze.
Ik wist van niets. Nou ja, m’n geheugen was zich nergens meer van bewust. Waarschijnlijk ook onderdeel van ‘t barmanschap: een slecht geheugen. Of in ieder geval een zeer selektief geheugen. Namen & gezichten worden onthouden, & mogelijk welk bier bij welk gezicht hoort. De rest valt weg in een grote brij van kleine gebeurtenissen.
Doordat ‘t gesprek ondertussen verder ging, werd dat verzoek al snel vergeten. Door mij in ieder geval. Mijn collega-barmannen hebben echter blijkbaar oren die op een afstand van 5 meter in een stampvol café dit soort verzoeken nog kunnen onderscheiden van ‘t verder heersend gekrakeel van menselijke stemmen.
‘Heb je je telefoonnr gegeven?’ vroegen ze me even later, vlak na ‘t moment dat degene die ‘t had moeten ontvangen naar buiten gelopen was, me onderwijl een handkus toewaaiend. ‘t Was tenslotte sluitingstijd, we waren de tafels al aan ‘t schoonmaken, de klanten aan ‘t sommeren hun laatste slokje te nemen & de bar was reeds zo goed als schoon. Men wil niet vrijwillig blijven hangen in die naargeestige sfeer van een bar die mbv div stinkend schoonmaakspul ontdaan wordt van alle daarvoor heersende gezelligheid & gemorst bier.
‘Nee,’ zei ik schuldbewust over een dergelijke stommiteit, ‘maar ik ga ook niet meer achter haar aan lopen.’
Waarop mijn collega de deur uitrende & ‘t nr aan de weglopende dame overhandigde.

Er is een groot gebrek aan helden in Zijperspace.