berusting

M’n ouders zijn terug van vakantie. Donderdagavond zijn ze teruggekomen van een weekje Lourdes. Nog steeds is Lourdes een heilige bestemming in de familie. M’n vader was ontroerd toen m’n moeder ‘t ‘m een kleine week voor vertrek vertelde.

Lourdes was voor m’n opa & oma ook al een populaire vakantiebestemming. In m’n herinnering gingen ze buiten Canada, voor een bezoek aan hun geëmigreerde dochter, nergens anders heen op vakantie.
Ik dacht altijd dat ze die kant op gingen om genezing van m’n opa’s voet te laten bewerkstelligen. Dat ze hoopten dat God daar in Lourdes beter z’n best zou kunnen doen. ‘t Lourdes-water dat ze in kleine flesjes mee terug namen zag ik ze ‘s avonds laat sprenkelen over de horrelvoet van m’n opa. Zodat-ie uiteindelijk toch nog ‘ns zonder wandelstok kon lopen. Ik stelde mezelf voor dat ze van Lourdes weerkeerden & Opa voortaan gewoon kon lopen. Wonderbaarlijk genezen in ‘t bedevaartsoord. Na 60 jaar kreupel te zijn geweest.

Eigenlijk was vakantie voor m’n vader heilig. Hij kon zich de vakantie niet voorstellen zonder op reis te zijn geweest. Minstens 1 keer per jaar moest-ie in ‘t buitenland zijn geweest. Liefst een 2e of 3e maal.
Hij sleepte ons overal mee naartoe. Maar vooral naar zijn favoriete vakantiebestemmingen. Dat betekende Zwitserland, & af & toe ergens anders heen. In Zwitserland kon-ie nou 1maal mooiere wandelingen maken. Daarin werden we ook weer meegesleept. Zeer tegen m’n zin.

M’n vader vond ‘t zonde om tijdens de herfstvakantie de hele week thuis te blijven. Dus stelde hij m’n moeder voor enkele kinderen mee te nemen voor een kort uitstapje. Een kort uitstapje naar Lourdes, was ‘t idee, waar vast ook mogelijkheden waren, of anders onderweg, om te wandelen. Hij kon moeilijk verwachten dat z’n zoons genoeg geduld zouden opbrengen de missen bij te wonen.
Ik zou dat geduld zeker niet hebben opgebracht. Ik kon me er niet eens toe zetten de auto in te stappen om de reis te maken. Liever bleef ik thuis bij m’n moeder.

M’n moeder vertelde dat ze een fijne tijd hadden gehad. Hoewel ze m’n vader wel de hele tijd in de gaten moest houden. (‘De afgelopen dagen is ‘t ook al een paar keer gebeurd dat-ie niet wist waar de wc is. Maar dat komt misschien doordat we nog maar net terug zijn.’)
Maar over ‘t algemeen ging ‘t wel. Ze hadden een goed hotel, goed eten ook. Ze zijn een enkele keer in de kerk geweest.

Die keer dat ze met z’n 2en naar Lourdes waren, dat was toch wel ‘t mooist. Toen waren ze met de tent. Zonder de kinderen. Dat was erg ontspannen.

‘Je gaat er niet heen voor genezing,’ vertelt m’n moeder. ‘Tegenwoordig doet niemand dat denk ik meer. Opa toendertijd ook niet. Je gaat er meer heen voor iets anders. Je vindt in Lourdes eerder berusting.’

Ik zou naar Lourdes moeten, om te weten te komen wat ‘t is. Maar 1st eens bij m’n ouders langs. Dan wijs ik de wc-deur wel aan.

De rust komt later wel in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *