Ik kan mn sokken 2 dagen dragen. Ik weet dat ik ze 2 dagen kan dragen.
Zonder dat t zompig wordt, daar in mn schoenen.
Sterker, ´t zou zonde zijn als ik ze niet 2 dagen achter elkaar zou gebruiken. Van die wasmachine slijten die sokken maar.
Ik heb de duurste sokken die je je maar kunt voorstellen, moet men weten. Zonder naad. Sterk. Absorberend. En nog zo wat kwaliteiten. Slijtvast ook. Wandelsokken, 1e kwaliteit.
Maar een wasmachine bevordert de vergankelijkheid van m´n sokken aanzienlijk.
Daarom 2 dagen. Ze ruiken toch nog niet, de 2e dag.
Hoewel ik laatst schoenen aan ´t passen was. Op dezelfde plek als waar ik m´n sokken koop.
Toen had ik m´n sokken alweer 1½ uur aan. In de schoenen waar de dag ervoor ladingen vocht overheen gekomen was.
Tja, daar gaan ze van ruiken. Daar valt niets tegen te doen.
Ik ben helaas niet al te zorgvuldig, zo op de 1e dag van m´n weekend. Ook niet als ik van tevoren bedacht heb dat ik op zoek ga naar nieuwe schoenen. ´t Was nog een geluk dat ik al gedoucht had. & M´n tanden gepoetst.
Toch kan ´t best: 2 dagen. Ik moet ´t alleen strak in de gaten houden.
Dus als ik uiteindelijk actie onderneem, de hele ochtend al heb liggen suffen op de bank of achter de comp, me ga voorbereiden op m´n positie binnen de maatschappij, mijn functie tegenover m´n medemens weer ga volvoeren, moet ik me bedenken wanneer de 2 dagen zijn ingegaan.
Was ´t gister of was ´t de dag ervoor?
Ik loop wel ´ns heen & weer te jojoën tussen wasrekje & douche.
Ik pleeg m´n wasrek nl te gebruiken als onderbroek- & sokreservoir. Daar komt m´n dagelijkse aanvoer voor vers gebruik vandaan.
De t-shirts liggen als 2 stapels op de leuningen van een stoel, m´n broeken zwerven onbestemd rond, elke keer weer ergens anders, maar m´n onderbroeken & sokken blijven na de grote wasbeurt die wekelijks plaatsvindt geduldig aan de lijn van ´t wasrekje geknepen tot ze voor de volgende dienst worden opgeroepen.
Dat jojoën is een teken dat ik niet meer weet wanneer de 1e dag van de 2 dagen is aangevangen.
Ik was laatst bang dat ik door m´n twijfels steeds weer, mogelijk al een week lang, op dezelfde sokken zou lopen. Misschien was dat wel ´t geval toen ik mezelf dus die nieuwe schoenen aan ´t aanmeten was. Ze stonken immers best wel toen ik ze uit de schoen trok.
Ach, zo´n verkoopster is zoiets wel gewend, bedacht ik me toen. Net als de tandarts wel gewoon is met geuren uit ´t gehemelte. Beroepsgeuren, die doen afstompen.
Wellicht dat zulk soort mensen dat beroep zijn gaan beoefenen omdat ze affiniteit hadden met die specifieke geur. Ik ken bijv ook mensen die opgewonden raken bij zweetgeuren waarvan ik persoonlijk stijl achterover zou slaan.
Daarom jojo ik dus. Omdat ik niet weet wat gister voor een dag was. Was ´t gister dag 1 van de sokken, of was ´t dag 2?
Dan denk ik zeker te weten dat ik schone sokken zal moeten dragen, maar plots schiet mij de situatie te binnen waarbij ik de sokken van de lijn heb gehaald. Ik keer dan terug naar de douche.
Maar als ik bij de douche sta, weet ik niet meer of die situatie gerelateerd kan worden aan gister of aan de dag ervoor.
Dus loop ik weer terug.
& Ondertussen verstrijkt de tijd.
Ik probeer ook wel ´ns te ruiken. Dan breng ik de sok tot vlak onder m´n neus & snuif kort.
Niet te diep. Ik vind ´t nl eigenlijk best ordinair, zomaar aan je eigen kleren ruiken, enkel & alleen om te weten te komen of je lichaamsgeur er niet al te veel van doordrongen is. & Je kleding voor je neus langs wapperen staat ook weer zo wuft.
Ik weet dat niemand me ziet, daar in de gang, bij de deur van de douche, waar alle andere toegangswegen mijn huis in afgesloten staan & zelfs god, zo hij bestaat, mij niet zou kunnen ontwaren, maar ik vind dat ik nog wel enige terughoudendheid jegens mezelf moet proberen te betrachten.
Ja, & die tijd, ja, die tijd, die verstrijkt maar steeds verder.
´t Zou kunnen betekenen dat vandaag alweer gister is geworden in Zijperspace & m´n sokken zich nergens van bewust zijn geweest.