Een maand geleden kocht ik ‘t boekje ‘Het geluid van de lente; Lentegedichten’, waarvan onderstaand gedicht van Gorter ‘t openingsgedicht vormt. Ik nam ‘t diezelfde dag mee naar m’n werk, waar Fret, wiens werkdag er net op zat, nog een beetje aan ‘t nahangen was.
Een beetje bombastisch declameerde ik ‘t gedicht; vonden we allebei wel grappig. Terwijl ik verder ging met m’n werk, bladerde Fret ‘t boekje nog ff door.
‘Ik lees nooit gedichten. Ik begrijp ze niet,’ zei Fret, terwijl-ie me ‘t boekje teruggaf.
‘Je hoeft gedichten ook niet helemaal te begrijpen. Als je ‘t maar mooi vindt,’ vond ik.

Een week geleden vertelde Fret me dat-ie ‘t boekje ook had gekocht. Hij had gelijk een dichtbundeltje over de liefde gekocht.
‘De etalage van de winkel was helemaal ingericht in ‘t teken van de liefde,’ wist-ie me te vertellen, ‘Heel veel gedichtbundels over de liefde stonden er in uitgestald.’
‘Ja, da’s omdat de boekenweek geheel in ‘t teken staat van de liefde. Dus bijna alle boekhandels hebben hun winkel met dat soort boeken opgesierd.’
Dat wist-ie nog niet.

Gister wist-ie me te vertellen dat-ie ‘t boekje uit had.
‘Ik heb ze allemaal gelezen. Mooi, joh.’

In Zijperspace zijn we nog niet op de helft, maar daar is de lente dan ook nog maar net begonnen.