M’n ouders lazen altijd wel wat voor vlak voordat we moesten gaan slapen. Carel & ik lagen toch samen op een kamer in een stapelbed, dus ze sloegen 2 vliegen in 1 klap.
Ik denk dat ‘t vooral verhalen uit de kinderbijbel waren; ik kan me niet iets anders voor de geest halen. ‘t Waren in ieder geval verhalen die tot de verbeelding spraken, want ik bleef er nog een tijden over nadenken.

Tenzij m’n broer natuurlijk een belangrijker onderwerp had, zo vlak voor ‘t slapen. Dan sprak ik tegen m’n broer die onzichtbaar boven me lag & hij praatte naar beneden toe terug.
We probeerden elkaar ook vaak bang te maken dmv de verhalen die we vertelden. Dan werd ‘t spelletje gespeeld van ‘Slaap je al?’ in de veronderstelling dat de ander te veel onder de indruk zou zijn van de enge verhalen zojuist verteld. Ik had ‘t idee dat ik altijd verloor, want m’n broer liet nooit iets van zich horen, tenzij ‘t juist de bedoeling was zo lang mogelijk wakker te blijven.

Na afloop van ‘t verhaaltje voor ‘t slapen gaan, kregen we een zoen van onze ouders, met een kruisje op ‘t voorhoofd. Dat kruisje werd met de duim op ‘t voorhoofd gewreven. M’n moeder’s kruisje was licht-ruw vanwege de schoonmaakvingers, m’n vader was hard & stevig, zoals directeuren kruisjes hoorden te geven.
Zonder kruisje kon ik niet slapen. Als ze ‘t eens mochten vergeten, dan werden ze door ons terug geroepen. Of in ieder geval door mij; m’n broer zal wel weer stoer genoeg zijn geweest om zonder te kunnen.
& De deur op een kier. Dat werd maar al te vaak ‘per ongeluk’ vergeten, maar ook dat ouderlijk opvoedend gedrag werd onmiddelijk door mij gecorrigeerd.
‘Mam. MAAAAM!’
‘Wat is er?’
‘U vergeet de deur op een kier te laten.’
Behalve dat ‘t een vertrouwd gevoel gaf ‘t licht op de overloop te kunnen zien branden, was ‘t ook handig om de geluiden die zich beneden afspeelden te kunnen blijven horen. Konden we tenminste net op tijd stoppen met de ruzie die we aan ‘t uitvechten waren. Of de verhalen die we zelf aan ‘t verzinnen waren. Ons snel omdraaiend, verzonken we dan plots in een gespeeld snurken. Een snurken die alleen broers onder elkaar geloofden.

Daarna volgde ‘t slapen ‘t snurken al snel op in Zijperspace.