dimensies

’t Zou natuurlijk heel goed kunnen dat ik afgelopen nacht ben overleden vanwege ’t eten van een maaltijd bereid met tuinkruidenbouillonblokjes die hun officiële houdbaarheidsdatum lang hebben gepasseerd. ’t Zou een ware marteling kunnen zijn geweest, een heuse doodstrijd, waarbij ik meermaals zou hebben geprobeerd eigenhandig mijn maag & verdere inhoud van m’n zogenaamde buik te amputeren door mijn nagels & bijbehorende vingers erin te klauwen. Kronkelend zou ik mijn bed overhoop hebben gewoeld, onbekend met ’t feit dat ik me daardoor richting rand van mijn hoogslaper begaf, hallucinerend van de tergende pijn die mijn darmstelsel bezighield, volledig niet bij zinne om te merken dat zich naast ’t randje van de hoogslaper een afgrond van 1½ meter bevindt, niet bevorderlijk voor de gezondheid indien men dat ondersteboven slechts gedreven door de neerwaartse dwang van de zwaartekracht aflegt, zeker niet met ’t hoofd als voorganger in die route.
Kortom, ik zou m’n nek kunnen hebben breken dankzij de tuinkruidenbouillonblokjes.

Momenteel ervaar ik ’t alsof er niks gebeurd is. Ik ben ’t consumeren van de boosdoeners (ook in ’t onderhavige geval mag ik ze als zodanig betitelen, daar ze mij geestelijk meer dan 2 etmalen behoorlijk bezig gehouden hebben) op een gegeven moment totaal vergeten, resulterend in een welverdiende nachtrust, mooie dromen (ik zal u de details besparen) & een uitgeslapen gemoed hedenochtend.

Maar is ’t ook werkelijk zo? Zou ’t niet kunnen dat toevallig de dimensie ‘Ton’ die ik nú beleef de tuinkruidenbouillonblokjes als ongevaarlijk heeft ervaren, terwijl er een andere dimensie ‘Ton’ zich elders omdraait in ’t graf, zich voor de kop slaand vanwege ’t feit dat-ie weer naar de adviezen van collega Saskia heeft geluisterd, met als onvoorzien resultaat ’t afscheid van ’t wereldlijk leven? Waarmee ik mezelf de vraag probeer te stellen of ik wel degelijk beleef wat ik nu beleef of dat ik misschien slechts een mogelijkheid beleef die ’t resultaat is van bepaalde keuzes, omstandigheden, faktoren, terwijl er op ’tzelfde moment door andere dimensies ‘Ton’ totaal andere mogelijkheden worden ervaren. Is ’t misschien illussie dat ik á ce moment çi ’t idee heb dat ik nog leef? Bestaan er op dit moment andere mogelijkheden van dezelfde persoonlijkheid, maar dan in andere omstandigheden?
Ik had aan ’t eind van de straat linksaf kunnen slaan, maar ook rechtsaf. Wie zegt dat degene die rechtsaf is gegaan niet bestaat, als ik de linkerweg heb gekozen? Omdat de keuze rechtsaf te gaan alleen al in m’n hoofd als mogelijkheid is ontstaan, zou ’t heel goed kunnen dat er een 2e Ton verder is gaan leven, weliswaar in een andere dimensie, die niet mede ervaren kan worden door de entiteiten die de wereld meebeleven zoals de linksafslaande Ton, & is gaan kijken wat ’t resultaat is van die keuze. & Dat elke keer dat ik voor een splitsing van ’t leven sta er een nieuwe dimensie geschapen wordt doordat er een mogelijkheid tot anders leven ontstaat. Bestaat ’t universum niet uit keuzemogelijkheden die allemaal tegelijkertijd beleefd worden, maar waar we ons niet bewust van zijn?

Tsja, daar moest ik even aan denken toen ik vanochtend de vraag kreeg voorgeschoteld of ik de tuinkruidenbouillonblokjes wel overleefd had.

Voor zover we op dit moment kunnen vaststellen in Zijperspace: ja.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *