Jan werkt regelmatig in de Bremstraat, de straat waar de ouders van Casper nog steeds wonen. Aan de overkant van hun huis ligt een kleine oppervlakte, vroeger een golfterrein, dat omgetoverd is in een natuurgebiedje. Ik geloof dat een stel van die oerrunderen, hooglanders waarschijnlijk, de boel beheren.
Jan is verantwoordelijk voor dat soort gebiedjes in Den Helder. Of heeft er in ieder geval bemoeienis mee.
Dus sprak-ie de moeder van Casper zomaar eens. Daar in de Bremstraat, bij dat huis waar ze nog steeds woont. Hoorde ik gister op de verjaardag van m’n nichtje.

Hoe ‘t toch met Ton ging.
Oh, wel goed. & Jan vertelde wat ik zoal deed. Oja, & hij heeft een blog, een eigen website op internet; daar vertelt-ie van alles op.
Nou, dat wilde ze wel ‘ns lezen.
‘t Is heel makkelijk te vinden, want ‘t is cyberspace geschreven met onze achternaam.
Ze zou ‘t zeker ‘ns opzoeken.

M’n moeder doet haar hand voor de mond.
‘Dan leest ze ook dat stukje over Casper van vorige week,’ schrikt ze.
‘Ach, dat is alweer een maand geleden,’ stel ik haar gerust.
Jan zit er bij te lachen. Daar had-ie blijkbaar niet aan gedacht, maar hij ziet de lol er wel van in.
Carel zit naast me, maar houdt z’n mond. Hij ontkent ‘t bestaan van m’n blog & weet ook niet waar we ‘t over hebben, wil ‘t blijkbaar ook niet weten.

& Ik?
‘Nou, dan maakt ze tenminste ook ‘ns kennis met ‘t feit dat haar zoontje mij in ‘t begin van ‘t Joco ‘t leven behoorlijk zuur heeft gemaakt.’

Een late waarheid vanuit Zijperspace.