Degenen die er uiteindelijk ‘t meest onder lijden, zijn de mensen aan de onderkant van de maatschappelijke ladder. Oa de pillenslikkers, alcoholisten & junkies die de Albert Heijn als ontmoetingspunt hebben & ik daardoor de hele dag voorbij zie trekken.

Ik hoor ze nu al opmerkingen maken over hoe gemakkelijk ze ‘t geld uitgeven, dat ze heus wel weten dat 1 € 2 keer zoveel waard is dan 1gulden, maar ‘t vliegt ze toch uit de handen. Net zo gemakkelijk als de oude munt.

Ze beginnen ‘t nu te merken, want ze krijgen de bodem van hun buidel in zicht. Terwijl, of juist omdat, ‘t halverwege de maand is. In hun niet volledig beseffen van de werkelijke waarde van ‘t geld hebben ze ‘t 2 keer te snel uitgegeven.

Nu maken ze er nog lichtzinnige opmerkingen over.
‘Ik blijf ‘t toch gek vinden, dat chocolade-geld.’
‘Ja, & je krijgt er zin van om weer Monopoly te gaan spelen.’
Maar over enkele dagen moeten ze nog 10 dagen met niks door zien te komen.

Gelukkig hebben ze dat onderhand wel eerder meegemaakt. De meesten zijn vindingrijk genoeg om in hun ‘onderhoud’ te kunnen voorzien.

‘t Zal waarschijnlijk vreemde taferelen opleveren in Zijperspace.