hand

Om ong ½ 12 besluit ik maar in bed te gaan liggen. Geen film van minstens 3 uur, zoals ik mezelf had voorgehoudende avond ervoor. Beter een boekje lezen met 2 kussens onder m’n hoofd. Af & toe m’n buik bevoelen onder ‘t mom dat ‘t geborrel daarvan milder wordt.
Na 10 minuten zijn m’n ogen al moe. Ik zak weg. Om vooral geen last van m’n nek te krijgen haal ik de dikste kussen er tussenuit. M’n hand laat ik op m’n buik liggen. De enige die ‘t orgaan enigszins zou kunnen beteugelen. Bovendien houdt ‘t m’n gedachten in bedwang; niets zo rustgevends als een hand op je buik, al is ‘t maar die van jezelf.
Ik slaap een beetje, maar meestentijds sluimer ik. Die toestand lijkt ‘t dromen te stimuleren. ½ Slapend komen alle spoken van de afgelopen 24 uur voorbij. Ik laat ze hun gang gaan. Zolang ze maar niet te bedreigend worden.
De jongetjes van afgelopen nacht verwoesten hun tent. Een jeugdvriendin nodigt me uit mee op vakantie te gaan. De alcoholisten & pillendealers worden kwaad, maar ik verweer me met m’n woorden. M’n vader blijkt weer spreekvaardig & welluidend. M’n werkgever komt te overlijden. & In de tuin krioelt ‘t van allerlei ongedierte. Ik bekijk dit al vanachter een soortemet ondoordringbaar raam; ik heb er geen invloed op, ‘t kan mij niet raken.
Om ½ 2 word ik wakker, definitief. Buiten is ‘t stil, geen beweging, geen roering lijkt er op straat plaats te vinden. M’n comp lijkt meer geluid te maken.
Ik haal m’n hand van m’n buik, kruip uit bed & kom weer in verticale toestand in de wereld te staan.

De angsten doen hun herintrede in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *