Ik erger me vooral aan mezelf in situaties waarin ik met iets bezig ben & er alweer niet bij stilsta dat ik ze doe.
Je zit op de wc & dan…
Jij maakt er altijd iets plats van.
Jij praat nooit door.
& Jij bent een jij-bakker.
Altijd mezelf afgevraagd waar ze dat woord vandaan gehaald hebben.
Maar ken jij dat dan niet, dat je met iets in je handen staat & dan… Zoals vanochtend: ik sta bij de wasbak, realiseer me dat ‘t water gekookt heeft & ik vraag me vervolgens af waar ik de thermoskan voor de thee gelaten heb.
Ik heb geen thermoskan.
Ja, die ken ik. Fons Jansen verkleed als kind die de dominee vertelt dat god niet bestaat omdat ze thuis geen achtertuin hebben.
Maar dan leuker verteld. Waar was die thermoskan, voordat dit ook weer een anticlimax wordt?
In m’n rechterhand.
Hm, dat was leuk. Maar ‘t duurde te lang voordat de clue kwam.
‘t Ging mij er ook niet om iets leuks te vertellen. ‘t Ging er om dat ik op sommige momenten een hekel aan mezelf heb.
Vertel dan nog iets hekeligs, kan ik dit keer misschien wél lachen.
Dat als ik uit de douche kom & m’n sokken niet meer kan vinden. & Dat ik me nog zo had voorgenomen bij ‘t uittrekken dat ik diezelfde fout niet nog een keer zou maken, want ze moesten in de was.
‘t Is de manier waarop je je anekdotes vertelt, waar je een hekel aan jezelf zou moeten ontwikkelen. Wát je beleeft is op zich heus wel de moeite van ‘t vertellen waard. Jij ben ‘t die ‘t tot iets droevigs maakt.
Maar ik word er ook best droevig van.
Dan moet je daar iets aan veranderen.

1 & Al mijmer in Zijperspace.