‘Schrijf jij voor ‘t internet?’ vraagt de jongen van Berkhout me vlak nadat ik binnen ben gekomen.
Ik voel me ½ betrapt. Schrijven over iemand zonder z’n medeweten, hoe zwaar kan dat bestraft worden tegenwoordig? Maar gelukkig lacht-ie meteen na ‘t stellen van de vraag; ik kan rustig blijven ademhalen.
‘Ah, je hebt m’n stukjes dus gevonden?’ vraag ik laconiek. ‘Doe als 1e maar de Hazenpaté,’ bestel ik tussendoor.
‘Nou, ik niet. Carolien heeft je gevonden.’
Carolien tref ik nooit. Ik doe meestal geen boodschappen als andere mensen weekend vieren.
‘Ze vertelde ‘t me van de week,’ gaat-ie inmiddels verder, ‘ze had ‘Berkhout’ ingebracht tijdens ‘t surfen & jou dus blijkbaar gevonden.’
‘Ja, ik ben geloof ik makkelijk te vinden,’ vertel ik ‘m uit ervaring. Zelf ook wel ‘ns uitgezocht hoe makkelijk Google mij kan vinden op bepaalde zoekopdrachten. ‘Vandaag ook maar weer ‘ns Rillette, alsjeblieft. Maar niets dan positiefs heb ik geschreven over jullie, toch?’
Hij knikt beamend. Een hele geruststelling. ‘Zoveel Rillette genoeg?’ Hij laat ‘t bakkie zien. ‘Ik heb ‘t nog niet onder ogen gehad, hoor, maar had jij ook niet geschreven over radio Unique?’
Radio Unique? Radio Unique? Ik speur m’n geheugen af of ik die mogelijk ‘ns per ongeluk genoemd kan hebben. Ken ik radio Unique eigenlijk wel? Misschien hebben ze toch de site van iemand anders gevonden.
‘Ja, Berkhout heeft meegeholpen met ‘t opstarten van Unique.’
‘Oh, daar weet ik niks van. Dus dat ben ik toch echt niet geweest. O, & wat Grove Eendenpaté.’
Jammer, eigenlijk. Word ik eindelijk ‘ns op straat herkend, blijk ik verward te worden met iemand anders.
Nou ja, men had mij al 1 keer eerder, bij ‘t bockbier-proeven, herkend als ‘de schrijver van’.
‘Heb jij dan een stukje geschreven over dat je op een gegeven moment voor een gesloten deur stond & je spullen ergens anders moest halen?’
‘Ja,’ reageer ik enthousiast, ‘dat klopt.’
Gelukkig. Stel je voor dat ze mij nog niet op internet tegen waren gekomen & ik sta hier uit de doeken te doen dat ik juist wél over ze geschreven heb. Dan gaan ze daar natuurlijk xtra fanatiek naar op zoek. Blijkt ‘t toch niet zo positief te zijn als dat ze in 1e instantie dachten. Maar ik moet niet zo somber denken. Ik heb nog nooit iets negatiefs over Berkhout geschreven.
‘Dat was overigens verschrikkelijk.’ De emoties van die periode komen spontaan naar boven. ‘& Wat Rucola-tappenade, alsjeblieft. Hoe heb je me dan herkend?’
‘Nou, ik heb je stukjes nog niet gelezen, hoor. Maar Carolien vertelde me over die verhaaltjes.’
‘Als laatste Torino.’
‘TO-Rí-NO!’ zegt-ie met de juiste overdreven italiaanse beklemtoning. ‘Van de week vertelt ze me waar ik ‘t kan vinden. Vanaf volgende week overigens een internet-aansluiting hier in de winkel.’
‘Ha, & kan ik dan ook weer met pin betalen.’
‘Nou, ik ben van de week weer wezen bellen….’ Hij steekt ‘t hele verhaal weer af.
‘The continuing story,’ zeg ik.
‘Da’s dan € 12,40.’
Ik overhandig ‘m 20.
‘Heb je er misschien € 3,- bij?’
‘Nee, dat heb ik niet,’ een blik in m’n portemonnee werpend.
‘Dan betaal je die maar volgende week.’
‘Moet je me wel helpen onthouden, want ik vergeet dat soort dingen heel makkelijk.’
‘Ha, maar ik heb je herkend van ‘t internet, dan zal ik dit ook wel onthouden,’ zegt-ie met een brede grijns.
Ik lach mee, groet ‘tot volgende week’ & loop de winkel uit.
Weet ik nog niet hoe hij wist dat ik ‘t was, terwijl-ie de teksten zelf nogeneens gelezen had, bedenk ik me als ik m’n fiets van slot haal.

Overigens is Berkhout Hofleverancier van Zijperspace, ook al zie je dat niet aan de buitenkant van de winkel.