Humus Oeps

Ze zei: ‘Oeps’.
Omdat een kersttak door haar haren streek. & Van die ‘Oeps’ ging haar hak lichtjes onderuit, waardoor iedereen langs de geïmproviseerde catwalk volle aandacht voor haar kreeg. Er gebeurde iets in de ooghoek & daar moest dus naar gekeken worden.
Wij hadden ‘t allang gezien. We zaten er met onze neus bovenop. Wij zaten al lang & breed in de gniffel-mode toen de rest door kreeg dat ‘t mis was gegaan bij deze mannequin.
‘Oeps,’ gniffelde Carel. Hand voor z’n mond. ‘Oeps.’
‘Oeps,’ gniffelde ik ‘m na.
& Wij beiden ontvingen een vernietigende blik van de dame die er mee begonnen was.

Een woord was geboren. Of in ieder geval ‘t gebruik ervan. We kenden ‘t woord al, maar nu konden we ‘t gebruiken als we iets niet serieus meenden. Of soms juist weer wel. Je hoorde de ironie alleen als je 1 van de 2 broers was.
‘Oeps,’ als we expres iets lieten vallen.
‘Oeps,’ als iemand anders in de ogen van Pa & Ma iets verkeerds had gezegd.
‘Oeps,’ om aan mooie vrouwen met lange benen te denken.
‘Oeps,’ als de bal op een onmogelijke manier in de tuin van meneer de Boer terecht kwam.
‘Oeps,’ om toch nog ‘t laatste woord te hebben.
& De gniffel volgde vanzelf bij degene die de ‘Oeps’ niet in z’n mond had genomen.

Die broer is er niet meer. Carel zou anders van de week 50 zijn geworden. Op dat moment was ik heel bescheiden humus voor 2 personen aan ‘t maken.
Maar ‘Oeps’ klinkt nog altijd.
Ik weet niet of ‘t komt doordat ik hem niet meer om me heen heb, maar ‘Oeps’ is wel van betekenis veranderd, zo lijkt ‘t. Ik ben nu veel meer die dame geworden die door haar zenuwen geen ander woord had om haar schrik voor zoiets onbenulligs als een kersttak te verwoorden. Ik gebruik ‘t als iets uit de hand loopt. Als ‘t lijkt dat ik er geen controle meer over heb. Als ik denk dat ik kan falen.
& Oeps, dat is iets wat toch echt niet kan.

Daar lig ik opeens in bed rekensommetjes te maken: 4 bakjes van 150 gr is 200 gr bonen. 18 bakjes van 150 gr is 4½ keer zoveel. Maar ik moet een marge hebben van minstens 15 gr extra per bak. Oeps, hoeveel is dat dan?

1 Ding dat wel gebleven is, zijn haar lange benen. Die torenden boven ons uit terwijl ze haar draai maakte om weer naar de andere kant van de catwalk te lopen. & ‘t Oneindige van haar benen, stilletjes hoopten we dat we wél ‘t einde ervan zouden kunnen zien, verdween miraculeus in haar minirok. Waar ‘t allemaal om te doen was. Die hele modeshow.
Dat oepst elke keer tevoorschijn, elke keer dat er een ‘Oeps’ me te binnenschiet.
Deze humus zit vol met ‘Oeps’.

Daarnaast:

 – 1450 spliterwten (niet gewogen na de kook)
 – sap plus klein handjevol schil van 4 citroenen
 – handjevol licht geroosterde pijnboompitten
 – 8 el olijfolie
 – 2 ons tahin
 – 2 hand vol verse rozemarijn
 – behoorlijk wat platte peterselie
 – 12 groene turkse puntpaprika’s
 – 1 rode peper
 – 2 groene pepers
 – peper
 – zeezout

Tenminste houdbaar t/m 25 maart 2013.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *