Ik ben in. & Niet zo’n beetje ook.
Ik maak m’n humus nl zelf. & Dat niet alleen. Ik deel ‘t bovendien met anderen. Ik zorg dat anderen er ook van kunnen proeven, tegen een kleine vergoeding. Zoals heel veel thuiskoks tegenwoordig doen, via div websites die hun in contact brengen met liefhebbers die geen zin/tijd hebben om in de keuken te staan.
A. gebruikt een bakje humus voor haar barbecue morgen. M. wilde 2 bakjes, want 1 bakje is altijd zo snel op. E. gaat er al bijna van uit dat er wekelijks 1tje voor haar in de koelkast op ‘t werk klaar staat. & ‘t Kind van Jan doet via haar vader een bestelling als ze weer trek krijgt. ‘Humus Ton,’ klinkt er dan, of iets dergelijks. Meer woorden kent ‘t kleintje waarschijnlijk nog niet.
Ik ben dus van deze tijd. Ik probeerde dat gister uit te leggen aan een stel dat etenswaren & drinkgoed importeert uit Griekenland. Niet dat ik probeerde aan te tonen dat ik daadwerkelijk van deze tijd was, maar ‘t leidde vast wel tot die indruk van mij. Dat realiseerde ik me in ieder geval achteraf.
‘Ja, ‘t is geen traditionele humus,’ hoorde ik mezelf zeggen. ‘Ik gebruik niet exact dezelfde ingrediënten als in ‘t Midden-Oosten.’
‘t Is elke keer anders, probeerde ik uit te leggen. & ‘t Liefst gebruik ik bonen die hier hun oorsprong hebben. Een mix van 2 culturen, zie je.
‘t Woord ‘fusion’ had ik nog net in m’n mond. Dat vond ik zo verschrikkelijk jaren ’90. & ‘Zo verschrikkelijk jaren ’90’ vond ik ervan getuigen dat ik bij 10 jaar geleden was blijven hangen.
Ik legde aan ‘t stel verantwoording af voor m’n uit de hand gelopen hobby terwijl zij ijverig m’n nieuwste creatie aan ‘t verorberen waren. Uit ‘t bakje dat eigenlijk ter begeleiding van de barbecue had moeten dienen. Maar ja, daar dronken A. & ik dan weer gratis Grieks bier voor.
‘& Als ik genoeg tijd heb, dan schrijf ik ‘t recept uit, met een verhaal dat er enigszins te maken heeft, & plaats dat op m’n weblog,’ vulde ik nog ff aan.
‘Ah, je bent een voorstander van transparantie,’ reageerde de vrouw van ‘t stel.
‘Poeh, ik ben echt modern,’ dacht ik bij mezelf & knikte ijverig bevestigend.
Nu maar hopen dat ze aan me denken als ze hun griekse bonen binnenkrijgen & ik een griekse versie van m’n oerhollandse grauwe-erwten-humus mag maken voor ze. Maar dan weer helemaal anders. Dat vergt de plaats die ik in deze maatschappij inneem nu 1maal van me.
Er zat in:
– 500 gr grauwe erwten (voor ‘t weken)
– 3 puntpaprika’s
– 3 rode pepers
– 2 puntsjalotten
– 3 tenen knoflook
– 3 ruime tl komijnpoeder
– 2 vingers gember
– 5 el tahin
– 5 el olijfolie
– peper
– zeezout
‘t Leverde 9 bakjes Humus Oergrauw op, tht 17 juni 2013. Ze zijn allen reeds vergeven.