‘t Is slechts ijdelheid wat er aan de hand is met mij. De uiterlijke schijn moet op & top zijn. Zoverre ‘t in de mogelijkheden ligt er iets aan te verbeteren, zal ik mezelf niet verhinderen aldus te doen.
Zoals de gulp die gisteren open stond. Ik kwam uit ‘t hok achter de bar, net na afloop van ‘t werk, & bemerkte tijdens ‘t openslaan van de klapdeurtjes dat ‘t behoorlijk tochtte. Sas stond vreemder te kijken van de rare beweging die ik tijdens ‘t binnentreden maakte, dan van ‘t feit dat m’n gulp waarschijnlijk al 5 minuten m’n kleur onderbroek showde. Ik dacht daar anders over.
Vanochtend kwam ik er achter dat ik gister tevens de hele dag 2 rechtersokken heb gedragen. ‘t Was blijkbaar m’n dag niet. Er staat nl een duidelijke ‘L’ dan wel ‘R’ op m’n sokken gemarkeerd. Een kind kan de was doen, zou je kunnen zeggen. Kwaliteitssokken van ong € 15,- ‘t paar. Dan wil je ook de juiste sok aan de juiste voet. Waar voor je geld, heet dat.
Beschaamd, hoewel ‘t natuurlijk niemand opgevallen is, heb ik beide sokken vanmorgen bij constatering in de wasmand gegooid & 2 uur eerder dan normaal een schoon paar aangetrokken.
‘t Is net als scheren. Hoewel ik zo goed als zeker weet dat niemand kan zien dat ik dat ene haartje hebt overgeslagen, daar rechts onder m’n kin steekt ‘t een mm uit, heb ik toch de neiging rechtsomkeert te maken, me desnoods ziek te melden (enigszins overdreven; nog nooit gedaan, maar ‘t gevoel bekruipt me wel) & met ‘t scheermes enige korrekties aan te brengen. Om vervolgens de gehele dag niet meer buiten te komen.
Daarnet heb ik me geschoren. Terwijl ik dit schrijf, wrijf ik angstvallig over m’n kin, wangen & bovenlip om toch vooral vandaag niet iets dergelijks te hoeven constateren. Stel je voor dat ik zodirekt iemand tegenkom die dit stuk gelezen heeft. Zodadelijk volgen enige handelingen, gewoon voor de zekerheid, zodat ‘t er gladder dan ooit tevoren uit zal zien.
Maar tegenwoordig, men wordt een dagje ouder, men krijgt te maken met verschijnselen die nou 1maal schijnen te horen bij ‘t bereiken van ouderdom, groeien er ook haren uit mijn oren. Op zich hoef ik niet te klagen, andere mensen hebben last van een buitenmatig grotere neus op bepaalde leeftijd, of krijgen te maken met een uitzonderlijke vergroting van de oorschelpen. Men kan zich de beelden waarschijnlijk wel enigszins voorstellen, indien men eens heeft rondgekeken in ‘t bejaardentehuis. Daar zal men mij voorlopig niet vinden, maar voordat ‘t zover is zal ik zeker pogen er ook nog niet zo uit te zien.
Bovendien heb ik een blonde haargroei aldaar, zodat ‘t niet al te veel opvalt. ‘t Geeft eerder een donsig effekt, dan dat je verstoord opkijkt bij aanschouwing van mijn haargroei op die toch wat private plek. Tenminste, dat hoop ik dan. Ik stel ‘t me zo voor om vooral niet slapeloze nachten er aan over te houden.
Ik knip ‘t dus weg. Speciaal daarvoor een schaartje aangeschaft (tevens bruikbaar voor de neusharen, maar ik vond dat ik ‘t vandaag maar bij de oorharen moest laten). Daarmee ga ik voor de spiegel staan & onderneem dan ettelijke pogingen in spiegelbeeld te mikken.
‘t Ging zowaar in 1 keer goed.
Zijperspace ziet er piekfijn uit vandaag.