Mijn broek dat is, waar de dame bleef tot ‘t moment dat ik over een hobbelig 2e-rangs weggetje, slechts bedoeld voor kampeerders met stevige trekhaken & langdurige gereserveerde standplaatsen zodat ze nooit klaagden – maar madame blinde bij voelde zich op dat moment ietwat ongemakkelijk na een toch heerlijk samenzijn van minstens een kwartier veel te late rust (mijnerzijds; die van haar had waarschijnlijk wel enkele uren eerder kunnen plaatsvinden, mogelijk met een volgepompte eierkast had zij de laatste mannen hardhandig af moeten wijzen): ze kroop & vloog weg van m’n niets verlangend geduld.

& ‘t Gezelschap van Zijperspace.
(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)