J.

Je hoeft me niet te condoleren. Ze was geen vriendin van me.
Ze werd 49. Ik leerde haar kennen toen ze ong 17 was.

‘t Was een rockabilly-feestje. Drie deuren verder zal ‘t ong zijn geweest. In een flat van 3 etages die je in Amsterdam niet zo’n naam zou geven.
Zij was met een rockabilly, dus was zij dat ook in die tijd.

Maar ik had geen aandacht voor haar. Ik had aandacht voor degene met wie ik een paar dagen ervoor ‘t bed had gedeeld.
Iedereen kende iedereen, zou elkaar nog een paar jaar blijven kennen, maar rockabilly was niet echt mijn ding. Feestjes met gratis drank wel. Toen ik daar genoeg van binnen had, kreeg ik m’n zin & kon ik weer enkele deuren terug.

Wonend in Amsterdam kwam ik vaak voor speciale gelegenheden terug. 1st Voor m’n weekendbaantje in de bieb, later voor werken achter de bar ook. Daarna moesten ‘t familie-aangelegenheden zijn, want geen ov-kaart meer. Na afloop daarvan dan evengoed naar dezelfde bar. Iedereen wist nog wie ik was. Dat kon ook niet anders. We waren in Den Helder.
Dan zou ik laat in de nacht dronken in m’n bed op zolder struikelen. Evengoed onderweg daarheen de kraaktredes van de trap proberen ontwijken. Maar m’n immer waakzame, bezorgde moeder bedotte je niet.

Maar die nacht kwam ik niet. ‘t Rockabilly-meisje dat goth-dame was geworden, vrijgezel ook, had ik gezegd dat als ik bij sluitingstijd in een Helderse kroeg was wel met een vrouw naar bed wilde.
& Zo geschiedde. ‘t Was immers sluitingstijd. & Ik weet niet of iemand zei dat dat goed was.

Enkele maanden later stond ze bij mij aan de bar waar ik al enige tijd werkte.
‘Ik woon nu ook in Amsterdam,’ zei ze.
‘O?’, reageerde ik. ‘Maar wil je ook iets bestellen?’

Bij de 2e keer ging de volgorde van de conversatie al anders. Ze bestelde 1st. & Ging toen vertellen hoe ‘t met haar ging.
‘Ja, zie je, ik kom net uit ‘t ziekenhuis.’
Een soortement hum volgde mijnerzijds.
”t Kind is verwijderd,’ vervolgde ze. ‘Ze hebben ‘t kind van jou er uit gehaald. ‘t Kon niet blijven leven.’

Ze heeft nog meer gezegd. Ik heb haar gevraagd of ze dat niet aan de bar wilde vertellen. We hebben na sluit kort gepraat.
& Ik heb m’n broer gebeld.
‘Man,’ zei hij, ‘ze heeft de hele tijd schijnzwangerschappen. Dit is minstens de 3e in een paar maanden tijd dan. Ze nemen haar niet meer serieus in ‘t ziekenhuis.’
Den Helder was nog steeds klein, zo bleek. Iedereen kent iedereen.

Ik heb er een oplossing voor gevonden. Haar gezegd dat ik ‘t niet geloofde. Dat ze wel mocht komen, maar daar niet over moest praten in ‘t midden van de tent.
Waarna ze met andere verhalen kwam. Een nieuwe vriend. Ze zou emigreren. Een fantastische nieuwe baan. En ik zag dat ze anderen ook haar verhalen vertelde.
Ik weet niet of ik daar onderdeel van was. Maar ik vermoedde van wel, vooral toen een vaste klant zei dat ze wist dat ik niet deugde.

Ze heeft me waarschijnlijk wel verteld dat ze terug naar Den Helder is gegaan. Na vele jaren. Maar ik heb ‘t niet geregistreerd. Dat ze een nieuwe vriend had daar, heb ik ook niet echt opgeslagen.

Maar ze is vandaag overleden. Dat zal wel echt gebeurd zijn.

Bravoure is niets waard in Zijperspace.

3 Antwoorden op “J.”

  1. Vele keren kwam ze bijna schreeuwend binnen in de kroeg:JE BROER HEEFT ME ZWANGER GEMAAKT!
    Misschien was het voor een gratis biertje, ik weet niet. Maar het was wel vermoeiend iedere keer.
    Ze was niet verkeerd. Wel vermoeiend….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *