jaar

’t Is m’n moeder.
‘Dag Ton.’
‘Dag Ma.’
Ik luister hoe ze me gedag zegt. Probeer er uit te halen wat de stemming is. ’t Is niet een kwestie van luisteren naar de woorden, maar naar de stiltes. Daar waar niets klinkt ligt wat er aan de hand is.
‘Hoe is ‘t?’
‘Goed hoor.’
Lieg ik of lieg ik niet? Ik tast m’n lichaam af.
Nee, ’t gaat niet helemaal goed. Maar ik beweeg, ik werk, ik adem. Ik maak me ook niet ernstig zorgen.
‘Zeg, voor maandag,’ gaat ze verder, ‘zou jij dan misschien bier mee willen nemen?’
‘Ja hoor.’
‘Jan & Leny nemen ook iets mee. Dat betalen zij. Dus wilde ik ook een bijdrage leveren. Ik betaal ’t wel.’
‘Ja hoor, is goed.’
‘Hoef jij niets aan te betalen.’
‘Ja Ma, komt in orde. Verder met jou ook alles goed?’
‘Ja, gaat lekker.’
‘Oh, ik dacht dat er iets aan de hand was.’
‘Nee hoor.’
‘Ik dacht zoiets te horen.’
‘Nee, alles is goed.’
Verkeerd geluisterd.

‘Ik ben afgelopen week ziek geweest,’ zegt Ramon. ‘Dus kwam ’t er niet van.’
‘Oh, vervelend.’
‘Maar misschien dat ik van de week wel ergens tijd heb.’
‘Ja, maar maandag is m’n broer een jaar dood. Dan ben ik er niet.’
‘Oh, nee, nee, dat snap ik.’
‘Laat ’t maar even weten wanneer je kan. Ik ben alleen nogal druk met bepaalde dingen. Als je ’t dus bijtijds laat weten, dan kan ik ’t wat beter plannen.’
‘Ja, dat weet ik.’
‘Oh ja, dat heb ik je vorige keer al gemaild.’
‘Ja.’
‘Dan hoor ik ’t wel.’

‘Today is Saturday…..’
Joe weifelt. Om te bedenken dat-ie gelijk heeft. Om te zoeken naar de volgende dag.
‘So I’ll see at Monday.’
Hij heeft z’n vinger schuins opgeheven. Hij raakt de maandag in de lucht aan.
‘No, no, I won’t be here at Monday,’ zeg ik snel.
De deur is al ½ dichtgetrokken door Joe. Hij helt voorover, z’n bovenlichaam wil nog even luisteren naar wat ik zeg.
‘Monday it’s one year ago my brother died.’
& ‘t Schiet me te binnen dat Mike een week ervoor overleed. Maar daar zeg ik niks over.
‘Oh, yeah, I’m sorry.’
‘So I won’t be here at Monday.’
‘Well allright. Take care. See you Thursday.’
‘Thanks, Joe. See you Thursday.’
Hij trekt z’n lichaam terug uit de deuropening. Achter ‘m langs komen anderen binnen. Hij loopt voorbij ’t raam. Onze blikken ontmoeten elkaar nogmaals kort. Z’n neus wipt omhoog. ’t Zal niet meer dan een mm zijn. Maar Joe’s neus is van oorsprong een italiaanse neus. Dan weet je dat-ie omhoog gewipt is om iets te zeggen.
Ik probeer ook iets te zeggen wat de klanten niet kunnen horen, maar ‘t lichaam van Joe is al uit beeld verdwenen.

We praten weer verder in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *