Bepaalde dingen weet je gewoon niet. Kan je ook niet weten. M’n buurman heeft voor ‘t 1st een cv zelf geïntalleerd. In z’n nieuwe huis. De volgende keer weet-ie hoe ‘t moet. Maar tot voor kort wist-ie van niks.

Ik heb speciaal de tl-lamp opgemeten, voordat ik de deur uitging. Alle data die aangegeven stonden op de lamp zelfs uit m’n hoofd geleerd. Ik had ‘t ook kunnen opschrijven op een kladje, maar dat vond ik weer net te veel moeite.
‘Hoeveel watt is de lamp die je moet hebben?’ vroeg de dame in de lampenwinkel.
’18 Watt,’ antwoordde ik, ‘& hij is 58,7 cm lang.’
Let op ‘t cijfer achter de komma, die vergde wat xtra aandacht. Ik wilde natuurlijk niet met m’n mond vol tanden staan.
‘Hoef ik niet te weten,’ zei de dame. ‘Als ze 18 watt zijn, hebben ze altijd dezelfde lengte.’
‘Oh, dat wist ik niet. Dat kan je ook niet weten als je ‘t nog nooit aan de hand hebt gehad.’
Ik wilde er aan toevoegen: ‘Ik kan jou heel wat vertellen over bier. Stel een willekeurige vraag, & ik vind ‘t antwoord net zo vanzelfsprekend.’ Maar dat doe je niet.

Thuis heb ik de lamp ingedraaid. De knop ingedrukt. Zonder resultaat. Ook niet na een 2e maal de trap beklimmen. Ik heb een kapje van de bedekking van de tl-balk er afgehaald; kon ik in ‘t binnenste kijken. Maar bij de welpen heb ik wel geleerd hoe je gewone lampen werkend moest krijgen, maar voor ‘t laten schijnen van een tl-balk bestond toen nog geen insigne.
Ik kreeg pijn in m’n nek. Ik stond niet in de ideale positie om ‘t geval te bestuderen. Dus gaf ik de moed maar op.

Een boekenkast moet waterpas staan. Anders stromen de letters de boeken uit. Dus horen de 2 rails tegen de muur, waar de steunen in komen te hangen, loodrecht te staan. Ik heb al een manier verzonnen om dat te bewerkstelligen zonder een waterpas te hoeven gebruiken. Vast ook nog geleerd bij de welpen. Of de landverkenners.
Maar bepaalde dingen weet je gewoon niet. Kan je ook niet weten. Vooral niet als je niet zelf in de kelder gaat kijken of-ie nog leeft.

Dus geven we wederom de moed op in Zijperspace.