Nee, dan in ‘t jaar 1994. Dat was nog eens een mooi koninginnedag-jaar. ‘t Weer was goed, zoals je zou denken dat ‘t altijd is op die speciale dag. Niet te koud & een lekkere hoeveelheid zon. Vooral zon lijk ik me te herinneren.

De avond ervoor was in ‘t centrum toen nog een ouderwets feest. Niemand wist echter waar heen te gaan nadat we bij ‘t Schuim hadden verzameld. Dus bleef iedereen daar hangen & de groep werd steeds groter. De rondjes bier konden niet meer door 1 persoon betaald worden, maar dat verhinderde de eeuwige klaploper niet om toch z’n beurt voorbij te laten gaan. Maar ach, we bemoeiden ons toch niet met hem. We besteedden onze aandacht aan anderen.

& ‘t Duurde, ‘t duurde tot ik weet niet hoe laat, & toch zijn we thuis gekomen.
De nacht die al snel dag werd & de beginnende dag werd middag.

We werden ‘s middags in de Jordaan verwacht. Bij de vrienden van Martine.
De 1e vonden we op een terras. Een goede reden om de kater weg te drinken. De volgende kwam al aanlopen, maar ondanks de zon werd ‘t te koud om te blijven zitten. Dus werd ‘t spoelen van de dag van gister onderweg voortgezet.

& Weer dijde de groep als vanzelf uit. Iedereen leek zich in de Jordaan te bevinden. & Wie er bij kwam, ging niet meer weg. Ook al leek ‘t weer uren te duren.
Er ging zeker niemand weg toen ‘t touwtjesspringen begon. Met ‘t snoer van een aangeschafte stofzuiger probeerden we een record touwtjesspringen te vestigen. Elke voorbijganger was daarbij nodig.

Daar krijg je pas koppijn van. Van touwtjesspringen op de dag erna, met weer net zoveel bier als die dag ervoor. Dat betekende uiteindelijk ‘t eind van ‘t feest.

Maar mooiere koninginnedagen waren er niet in Zijperspace.