liftlog 3

Een cabriolet stopte. Een man met zonnebril zat achter ‘t stuur. Hij vroeg waar de reis heenging & stapte ondertussen uit. Hij opende de achterklep. Daar kon ik m’n rugzak in achterlaten.
Snel haalde ik wat noodzakelijke spullen er uit. Ik moest wel wat te eten & drinken hebben onderweg. Terwijl ik m’n rugzak in de bak legde, zag ik dat er ook aan de achterkant ‘EKON’ op ‘t nr-bord stond. Niet meer. Net als dat ik in een flits aan de voorkant had gezien toen hij aan kwam rijden.

Hij had economie gestudeerd, maar had jarenlang niets uitgevoerd, vertelde hij vanachter z’n zonnebril. Hij leefde op de zak van z’n vader, maar die had 2 jaar geleden daar een punt achter gezet. Nu moest-ie dus zelf z’n brood verdienen.
Terwijl hij praatte, week z’n blik vaak van de weg af richting mij. Zonder dat ‘t gevaarlijk werd. Hij reed voor een bezitter van zo’n sportieve auto wel héél rustig. Nog geen 70. We werden door de meest langzame vehikels ingehaald.
Onderwijl reed-ie met 1 hand aan ‘t stuur, de ander leunend op z’n stoel. Met dit prachtige weer wapperden ons beider haren heerlijk verkoelend in de wind, zonder dat ‘t in ‘t gezicht sloeg.
Vond-ie lekker. Als-ie dan toch voor z’n werk moest reizen, dan moest-ie er ook maar van genieten. & Door langzaam rijden kon-ie van ‘t landschap genieten. Heerlijk vond-ie ‘t, autorijden, maar hij moest wel meteen ‘t landschap aanschouwen, want dat was toch prachtig hier in Zweden.

‘t Paste niet bij z’n uiterlijk, dacht ik. Hij was gekleed als een dandy; weliswaar strak in pak, maar dan in ‘t wit & op een sjofele manier z’n lichaam omvattend. In de jaren dat-ie op kosten van z’n vader geleefd had, was-ie vast populair bij de vrouwen geweest. Z’n lichaamshouding was ook al heerlijk nonchalant; waarschijnlijk lag z’n levenshouding op ‘tzelfde nivo.

Je moet ‘t leven nemen zoals ‘t komt, was z’n boodschap. Nu was-ie verplicht bedrijven adviezen te geven, omdat z’n vader z’n escapades niet meer wilde betalen. Dat betekende dat-ie naar verafgelegen stadjes moest reizen, & saaie direkteuren moest toespreken. Maar ‘t betekende ook dat hij onafhankelijk was & in de gelegenheid was alleen maar opdrachten aannam die hem zinden, of wanneer hij zin had. Z’n vader kon ook niet meer zeuren.

Ach, dat nr-bord, dat was z’n visitekaartje. Vond-ie leuk. Dan wisten mensen meteen wat-ie deed. In Zweden is zo’n bord toegestaan, & ‘t is trouwens best goedkoop om zo’n speciaal bord aan te vragen. Jammer was alleen dat ‘ekonom’ al vergeven was. Maar zo was ‘t ook duidelijk, toch?

Hier moest-ie naar links. Daar onderaan in de verte lag ‘t bedrijf waar-ie heen moest. ‘t Zou beter zijn dat ik hier uitstapte. Hier kreeg ik vast snel een lift.

Ik kon ‘m nog net in de verte zien rijden toen ik achterin bij een echtpaar in de auto zat. Ik werd getrakteerd op zojuist geplukt wilde aarbeien.

De ekonomie in Zijperspace heeft ook zekere verbetering nodig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *