link gedrag

Er is tot nu toe nog geen meeltje de deur uitgegaan met ‘t verzoek mijn blog in de linklijst van geadresseerde te plaatsen. Dat zal ook nooit gebeuren. Ik ga niet bedelen bij mensen om extra aandacht; daar wil ik boven staan.
& Dit ondanks ‘t feit dat ik af & toe zou willen schreeuwen om aandacht. Ik schrijf & publiceer ‘t geschrevene vervolgens niet voor niets op de manier die u nu onder ogen komt. & Met deze wijze is elke link extra minstens een lezer per dag erbij.

Twijfels blijven me m’n hele leven lang begeleiden; ik zal niet meer zonder twijfel kunnen bestaan. Als er een woord voor een ras-twijfelaar verzonnen moet worden, stel ik bij deze m’n naam beschikbaar.
Dus twijfel ik ook als ik zie hoeveel hits ik per dag heb, hoeveel unieke bezoekers. Waarom lezen zo weinig mensen me in vergelijking met andere bloggers? Ben ik inderdaad niet zo’n goede schrijver als dat ik mezelf in m’n stoutste dromen voorspiegel? & Wat is ‘t dat men bij mij bijna niet durft te reageren? Dat kan niet alleen aan ‘t feit liggen dat ik niet van ‘t vrouwelijke geslacht ben.
Terwijl men wel degelijk op de hoogte moet zijn van ‘t bestaan van m’n blog in Weblogland. De start van zijperspace.tk genereerde op 1 dag plots 227 hits, 150 meer dan ik gewoon was.
Dat was echter slechts aandacht voor 1 dag. Ik heb er misschien een klein aantal extra vaste lezers aan over gehouden, maar dat kunnen er zeker niet veel zijn, want ik zit ondertussen weer op een gemiddelde van ong 80 per dag.

Dit gegeven blijft me dus onzeker maken. Zogauw ik meer lezers krijg, zal de grens verlegd worden & de onzekerheid ontstaan bij dit hogere punt. Indien een mede-blogger Zijperspace besluit te gaan linken, zal ik voor een bepaalde periode me gewaardeerd voelen, maar ook dan keert op gegeven moment de twijfel over m’n eigen kunnen terug. Want ik wil dat meer bloggers me linken: ik zal pas tevreden over mezelf zijn als ik bij elke keer dat ik twijfel over de waarde van m’n bestaan te horen krijg dat ik een uniek persoon ben, de moeite van ‘t-luisteren-naar waard. Dat moet dan ook elke keer weer. Verschrikkelijk vermoeiend, ik weet ‘t zelf maar al te goed.

& Toch ga ik niet vragen om die aandacht. Wat heb ik aan aandacht waar om gesmeekt is? Dan verliest ‘t z’n waarde van spontane belangstelling, van echte waardering & heb ik slechts een reden extra erbij tot twijfelen.

Ik laat dus de bloggers met verstokte linklijstjes met rust. Dat willen ze nl graag. Als ik inderdaad kwaliteit mocht (gaan) produceren, zullen ze ooit niet meer om me heen kunnen.

& Zal de waardering des te sterker gevoeld worden in Zijperspace.
(Dit was geen smeekbede, slechts een reactie op een schrijven van iemand anders mbt ‘tzelfde onderwerp)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *