& mijn vader zegt:

‘Wat vindt Pa er zelf van?’ vraag ik m’n moeder.
‘Toen we buiten kwamen, zei-ie: “Nou, da’s weer een tegenvaller.” Maar voor de rest is-ie er heel rustig onder. Eigenlijk gaat ‘t de laatste weken een stuk beter als een tijd terug.’

‘t Kwam wel ‘ns voor dat m’n ouders van huis waren op ‘t moment dat ik thuiskwam. Als er geen briefje lag met een verklaring voor de afwezigheid & ‘t vervolgens wel erg lang duurde, nam m’n fantasie wel ‘ns een loopje met me.
Dan was hun onderweg een ongeluk overkomen, die ze geen van beiden hadden overleefd. & Plots zouden m’n broers & ik daardoor er alleen voor staan. Zonder dat we afscheid hadden kunnen nemen.

Ik ben ‘t woordje ‘dood’ eindelijk in m’n vaders persoon gaan zien. Niet een dood van een middag lang wachten van waar blijft ‘t eten nou. Meer een dood van langzaam zien doven. Een traag afscheid nemen, totdat-ie wellicht niet meer weet dat-ie afscheid aan ‘t nemen is. & Dan moet-ie waarschijnlijk nog een heel eind.

Nav testjes kregen m’n vader & moeder vorige week te horen dat m’n vader inderdaad aan ‘t dementeren is. M’n moeder wist niet zo goed hoe ze ‘t moest vertellen.

Daarom vandaag pas in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *