pennen

M’n notitieboekje is een uitkomst, maar ondertussen alweer bijna vol. Gelukkig heb ik vorige maand in 1 keer 5 xemplaren gekocht, dus dat betekent dat ik nog wel 3 maanden voort kan.
Mag ik natuurlijk niet vergeten bij ‘t verlaten van ‘t pand ‘t boekje bij me te steken. Kleine nachtmerries zijn al bezig te ontstaan: ik stel me voor dat ik m’n aantekeningen per ongeluk achterlaat op m’n werk, zodat m’n werkgever ‘t onder ogen krijgt; of dat de belangrijkste gebeurtenis in weken zojuist heeft plaatsgevonden, maar ‘t kleinood ligt nog naast m’n toetsenbord thuis (mijn geheugen is een zeef wat betreft conversaties, dus aantekeningen noodzaak).

Andere vereiste: een goed schrijvende pen. Daar ontbrak ‘t gister aan, op de terugweg in de trein. (Tegen beter weten in bleef ik krassen met ‘t disfunctionerend xemplaar: ‘Vreemd: waarom krijg ik blauwe vingers & komt er toch niets uit de punt zelf.’) Ik was aangewezen op m’n medepassagiers.
Door de uiterste nood was ik dermate gedreven dat ik er onderweg maar liefst 2 durfde lastig vallen. Bij teruggave aan de laatste heb ik m’n xcuses aangeboden, in geval de pen ondertussen leeggeschreven mocht zijn.
‘Ach, ‘t was toch maar een goedkope.’
‘Waarom laat je ‘m dan niet achter bij deze behoeftige schrijver,’ dacht ik ondankbaar, waarbij ik afgunstig naar ‘t rijtje pennen keek dat de man in z’n borstzakje had gestoken.

Oppassen voor junkengedrag in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *