‘t Gebeurt met me als er niets is om door afgeleid te worden. Dan gaat ‘het’ met me aan de haal. Die snijplank bijv, waar ik ‘t eerder over had. Of vanochtend nog, onder de douche. Er zijn er nog meer hoor, dergelijke momenten, maar die laatste illustreert ‘t wel redelijk.

Ik mag nl van mezelf niet meer de straal m’n mond in laten lopen, al wassende bewegingen makend door m’n baard. Dat is nl ‘t moment waarop ‘t begint.
Of anders, als ik weet dat die gewoonte niet valt te voorkomen, moet ik eens proberen niet vlak voor de dagelijkse wasbeurt m’n ochtendlijk broodje te eten.
Ja, dan kan ik ook nog bedenken dat ik eens met de thee m’n mond kan spoelen. Verder heb ik wel eens gedacht dat tandenpoetsen ook vóór ‘t douchen kan plaatsvinden.

‘t Gaat om die pullekies (niet als in ‘tand aan de zijkant van ‘t gebit’; eigenlijk gewoon pulkjes, maar dat zegt in ‘t dagelijkse leven niemand behalve de koningin), de kleinste korreltjes, afkomstig van m’n brood, die zijn achtergebleven tussen de spleten & krochten tussen & in m’n tanden. ‘t Hele gebit zit ermee vol, denk ik wel eens. Thee helpt niet, weet ik inmiddels. Als dit verhaal ooit wordt uitgeprint kunt u deze alvast doorstrepen hierboven. Nou ja, pennen zullen dan vast allang niet meer bestaan.

‘t Begint dus eigenlijk niet met die straal van de douchekop die gedeeltelijk m’n mond in stroomt. ‘t Begint net iets eerder: op ‘t moment dat ik beslis te gaan douchen. Of beter nog: als ik dat alles al achter de rug heb, m’n ogen heb geopend (als ik zwem doe ik ook altijd m’n ogen dicht) & die pullekies, men begrijpt ondertussen welke reis die hebben gemaakt, vastgeplakt zie op de douchewand.

Ik besluit wel eens om ze weg te spuiten met m’n toch al gevulde mond.
Is niet de oplossing.
Wegvegen met de hand evenmin. Die pullekies hebben een té groot vermogen tot plak. Ik zou m’n nagels er onder kunnen zetten, zou men geneigd zijn te suggereren. Maar dan zit ik op de fiets, overhandig geld, wandel door een bos of spit in de tuin & overal krijg ik dan de neiging om nog een keer te inspecteren of ze er mogelijk onder zijn geraakt, die pullekies. Zelfs in ‘t laatste geval, waarbij ik dus donkere aarde mijn nagels zwart heb doen kleuren, denk ik dan dat de pullekies er nog zijn. Dat ik ze wel weg was als ‘t zwart er af moet. O nee, er is geen zeep bij de volkstuinkantine-wc.
Maar dat bedenk ik dus al-le-maal onder de douche.

Daarom moet er dus iets gebeuren als er zich zo’n situatie voordoet. Dat ik dus wél afgeleid word.
‘t Was weliswaar niet te harden, maar ‘t ging goed toen de buren bezig waren met hun verbouwing.

Glipte daar een nieuw woord binnen in Zijperspace?