een plastic zonnebloem

Gekregen van Ramon. 2 Jaar geleden inmiddels. Ik besefte me op dat moment niet eens waar ’t aan refereerde. De strijd die we met z’n 2-en hadden geleverd.
Wij tegen de grote smoelen. Wij die vonden dat aardig ook moest kunnen.
‘Wees lief voor elkaar,’ zei Ramon.
& Ik ondersteunde hem met een epistel.

Op m’n verjaardag kwam-ie de zonnebloem brengen. Hij nam Sandra mee.
Ondanks dat ik besloten had geen wijn te schenken, haalde ik uit de kelder een fles uit een lang geleden kerstpakket tevoorschijn.

Hij hangt er nog steeds. Volgens mij nog altijd op dezelfde plek. Ik heb ‘m van de week weliswaar een stukje moeten verschuiven, ’t behang moest een tipje extra geel hebben, anders kon je m’n zwarte vingers van afgelopen jaar zien, maar nagenoeg op niet verschoven. Door de spijlen van m’n tijdschriftenmeubel heen.

Als ik er aan denk, zal ik zorgen dat-ie in de loop van de dag wat prominenter de hoofden zal storen.

Want we moeten weten dat we lief zijn in Zijperspace.