een nieuw geluid

‘Doe me dan maar een cd die goed is,’ zei ik.
‘Maar je kent me helemaal niet,’ zei hij.
Dat had ik me al beseft toen ik binnenkwam. Niemand die ik kende. Ik had nog een extra rondje door de zaak gemaakt om hopelijk Paul tegen te komen, maar ik moest beseffen dat dingen veranderen. Dat mensen hun eigen weg gaan. Paul was er nog wel, dat wist ik, maar enkele anderen waren weg, anders stond er op deze vrijdagmiddag geen team dat ik geheel niet kende.

‘Je kent me helemaal niet. & Dan wil je dat ik zeg wat jij goed gaat vinden.’
‘Ja, zo doe ik ’t al jaren hier.’
Ik excuseerde mezelf. Hij kon ’t niet weten.
Bovendien wist-ie niet dat ik een installatie had. Met boxen die hingen. & Boxen die stonden. 4 In totaal. Een kamer vol.

‘Wat doe je met die oude installatie?’ vroeg Quint toen-ie er mee klaar was.
‘Wil jij ’t meenemen?’ begreep ik.
‘Shinn wil al een hele tijd muziek op z’n kamer.’
Shinn is z’n zoon.
‘Neem maar mee.’
Zo makkelijk als dingen de deur uit kunnen.
Ik zag mezelf zitten, samen met Carel aan ’t buro, bezig met ons huiswerk. Tussen ons in de pick-up. Platen die draaiden. We mochten omstebeurt bepalen wat. De installatie was van ons beiden.
Nu niet meer. Nu staat-ie in de kamer van Shinn.
Ik draai een cd, 1tje die ik moest kopen van de cd-boer die ik nog niet kende.
Hij wist niet dat-ie de 1e was die na 25 jaar verandering bracht. Een kleine verandering, maar verandering.

Met een geluid dat tot nu toe ongekend is in Zijperspace.