Aan ‘t eind van een rondleiding zeg ik tegenwoordig: ‘Hebben jullie nog vragen?’
Als daar slechts hoofdschuddend op wordt gereageerd, vul ik dat aan met: ‘Nu hebben jullie de mogelijkheid om alle vragen over bier te stellen. Ik weet nl overal antwoord op.’
Lekker onbescheiden. Maar ik weet nou 1maal overal antwoord op. Als dat niet zo mocht zijn, dan is m’n verhaal vervolgens zo uitgebreid, dat men aan ‘t eind allang vergeten is wat de vraag ook alweer was.

Toch voel ik me altijd wat onzekerder als ik te horen krijg dat er specialisten in m’n publiek zitten. Zoals John & z’n groepje leraren uit Haarlem.
‘Hoi,’ zegt John bij binnenkomst, ‘ja, er was gebeld, (…..)’ maar voordat-ie een heel verhaal gaat afsteken zeg ik al: ‘Jullie komen voor de rondleiding.’
‘Kom jij niet uit Den Helder?’ vraagt John, ‘heb je niet in de bieb gewerkt?’
‘Ja, daar heb ik 14 jaar gewerkt,’ antwoord ik, ‘ik dacht je gezicht al ergens van te kennen.’
Ik kon me alleen niet herinneren dat John vroeger zo zijig praatte. Bovendien blijkt-ie in tegenstelling tot toen aardig wat initiatief te kunnen nemen. Elke keer als ik op ‘t punt sta me tot ‘t zojuist binnengekomen publiek te wenden, neemt John ‘t woord. Daar gaat m’n introduktie.
‘Ja, ‘t is een groep leraren,’ legt John nog ff uit.
‘Die kunnen erger zijn dan leerlingen,’ weet ik, ‘maar ik ben ondertussen wel wat gewend.’
Dat helpt niet, John is alweer luid bezig uit te leggen waar de groep verzeild is geraakt.

Een efficiënt hulpmiddel je onkunde te verbloemen is te verwijzen naar de kennis van anderen. Daar maak ik graag gebruik van. Dat snoert de mensen de mond & luistert men beter naar mijn verhaal.
‘In de kiem van de gerstkorrel ontstaan er allerlei stoffen. Oa enzymen. Die zorgen voor een bepaald proces tijdens de bereiding van ‘t bier. Bevinden zich ook biologieleraren in deze groep?’
‘Ja,’ zegt John, ‘ik doe biologie. & Henk ook.’
‘Dan kunnen jullie de stukken die ik van dit proces oversla na afloop van de rondleiding bij John & Henk navragen.’

‘Tijdens ‘t brouwen voegen we eventueel kruiden toe. Dat doen we alleen bij ‘t IJndejaars, ‘t Paas-IJ & ‘t IJ-wit. Mocht je de woordspelingen die wij gebruiken voor onze bieren niet onmiddellijk begrijpen, dan kan je zodirekt terecht bij de docent nederlands, die op dit moment te herkennen is aan z’n bulderende lach.’

‘Na de vergisting wordt ‘t bier overgebracht naar de lagertanks.’
Ik wijs de ruimte aan, waar men de tanks door ‘t raam kan zien staan.
”t Gaat hier lageren. ‘Lageren’ is een oud-duits woord dat staat voor ‘opslaan, bewaren’. Mocht je dit niet geloven; er bevindt zich vast wel een duitse leraar onder jullie, die hier ‘t 1 & ander over kan vertellen.’

‘De hogere alcoholen ontstaan tijdens de lagering. Die worden zo genoemd, omdat ze een hogere moleculaire struktuur hebben. Ze kunnen makkelijker combinaties aangaan met andere stoffen, waardoor esthers ontstaan. Die kunnen ‘t uiteindelijke bier een fruitige smaak & een fruitig aroma geven. Jullie scheikunde-specialist geeft na afloop een uitgebreide uiteenzetting hierover.’

‘Zijn er nog vragen?’ vraag ik na afloop.
Geen vragen.
‘Ja, mijn vader was vroeger ook docent,’ xcuseer ik de zwijgzaamheid van de lerarengroep. ”t Onderwijzen is me met de paplepel ingegoten.’

De groep is alweer een paar minuten vertrokken als 1 van de docenten z’n vergeten tas op komt halen. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om mij nog ff de hand te schudden.
”t Was werkelijk een fantastische rondleiding. Je kan echt trots zijn op jezelf.’
‘Dank je.’
Ik vind dat nogal wat, zo’n compliment van iemand die zelf dagelijks voor een groep mensen z’n verhaal staat te doen. Dus ik sta daar eigenlijk een beetje met m’n mond vol tanden.
‘Nee, ik meen ‘t,’ moet de docent nog ff bevestigen, ‘je mag best een veer in je hmmm,’ hij is een moment stil, ‘in je bips steken.’
Ik ontdek nog net een guitige blik terwijl hij de deur opent om definitief te vertrekken.

We kunnen de leerlingen nooit helemaal in toom houden in Zijperspace.