Fret & ik hebben ‘t vandaag nog even aan Nirvano gevraagd. Hoewel we allang al de betekenis wisten; ‘t is nou 1maal leuk om ‘t van een echte italiaan te horen. Te horen of ‘t klopte & daar nog eens hartelijk om lachen.
& Om te horen te krijgen dat de klemtoon anders moest.

Margriet droeg bijna nooit een slipje. Bloot ging ze haar broek in. & Liet ‘t daarbij. Had ze van een franse vriend geleerd. Dat dat lekker was.

Ik kwam ‘t woord een jaar geleden in de Volkskrant tegen, met de verklaring ervoor. Dat woord moest ik onthouden. Vooral voor achter de bar.

‘Una giornata particolare,’ riep Fret, terwijl hij de glazen spoelde.
‘Brutti, sporchi e cattivi,’ was mijn antwoord, & ik tapte een pils in.
‘Minestrone.’ Fret maakte er een verwijtend gebaar bij.
‘Ladri di bycicletti,’ reageerde ik met felle armbewegingen.
‘t Moest lekker hard. Met van die uithalen, zoals we wisten dat de italianen ‘t zelf ook deden. Zodat ‘t goed klonk.
‘Otto e mezzo.’
De klanten moesten zich afvragen waar we mee bezig waren. & Wat ‘t te betekenen had.
‘Rocco e suoi fratelli.’
Ik riep filmtitels, Fret zag zich vaak genoodzaakt een greep uit de italiaanse keuken te doen.
‘Canneloni.’
‘t Betekende niets, tenminste niet voor ons. ‘t Moest er slechts zorg voor dragen dat we op gegeven moment in lachen uitbarstten. Vanwege ‘t onzinnige schreeuwen naar elkaar.
‘Stromboli, terra di Dio.’

‘t Is heerlijk een vriendin te hebben die geen slipje draagt. Niet meer dan heerlijk. ‘t Heeft niet meer voordeel dan een kwestie van lekker. Bij ‘t elkaar vasthouden. Vooral ‘t stevig vasthouden. Als dat tot de mogelijkheden behoort.

Ik wist alleen niet dat er een naam voor zo’n vrouw bestond. 2 Jaar te laat raakte ik daarvan op de hoogte. Weliswaar in een vreemde taal, maar ‘t verschijnsel had een naam gekregen.

‘Una smutandata!’ riep ik op gegeven moment.
‘Wat is dat?’ vroeg Fret, want deze was nog niet eerder voorbijgekomen.

& Ik herinner me heuvels, volle heuvels in Zijperspace.