We gingen altijd wat te eten halen, iets te snacken. Myrte kwam rond dat tijdstip net uit school & ik was klaar met m’n 6-urige werkdag. Onze magen konden wel wat xtra vulling gebruiken met al dat bier dat we genoten vanwege ‘t beëindigen van onze bezigheden. Favoriet daarbij was de Hema-worst, maar we waren met een Febo-kroket ook erg tevreden.
‘Ik weet niet of je ‘m wel ‘ns gezien hebt op m’n werk,’ begon ik, ‘Hein. Hij heeft altijd een linnen tasje bij zich. Niet zo’n grote man, zwart haar. Ach, doet er ook niet toe. Hein heeft in ieder geval hele theoriën over de Hema-worst. Hij vindt ‘t bijv ‘t grootste goed wat de na-oorlogse generatie heeft uitgevonden. Volgens hem kan je de Hema-worst ‘t beste rond een uur of 4 eten, omdat je spijsvertering dan optimaal werkt, je lichaam heeft op dat tijdstip juist die stoffen nodig die in de worst zitten. Daarom krijg je ook rond dat uur van de dag verschrikkelijke trek er in. Hij zegt dat als hij 10 verschillende worsten zou krijgen voorgeschoteld, hij de Hema-worst er al op de geur uit zou kunnen halen. ‘t Schijnt dat er ‘ns een documentaire op tv is geweest, tenminste, dat beweert Hein, waarin alles uit de doeken werd gedaan over rookworsten. Sindsdien begrijpt-ie waarom de Hema-worst zoveel meer genot oplevert dan een worst uit de schappen van de supermarkt. ‘t Heeft meer vocht, meer vet, zegt-ie, ‘t blijft op precies de juiste temperatuur nasudderen, of eigenlijk niet sudderen, da’s ‘t verkeerde woord volgens Hein, ‘t wordt warm gehouden zoals ze dat in bepaalde oud-germaanse beschavingen ook deden. Bleef ‘t vlees dagen smaakvol & mals bij. & ‘t Zoutgehalte, dat vindt-ie ook erg onderscheidend. Hij zegt dat er precies zoveel voedingsstoffen in zitten dat je desnoods een maand op Hema-worsten zou kunnen leven. Daar droomt-ie eigenlijk van; hij wil dat xperiment ooit uit gaan voeren.
Ik vind zelf dat je ‘m met zoveel mogelijk mosterd moet eten. Maar bij bepaalde Hema-filialen geven ze dat er niet bij.’
Myrte is een heerlijke luisteraar. Lacht op de goede momenten & zoniet, dan heeft ze wel een glimlach in de kuiltjes van haar wangen staan. Onderwijl staren we wat voor ons uit, knabbelend aan de snack, de gestage stroom voorbijgangers beschouwend. Ik praat verder.
‘Pak jij altijd uit ‘t bovenste vakje?’ vroeg ik een keer toen we een kroket uit de muur hadden getrokken. ‘Moet je niet doen. Volgende keer trek ik ‘m wel. Je moet nl altijd doen wat de mannen van Febo niet verwachten. Moet je echt doen, hoor, ik kan ‘t weten. Want die mannen merken nl dat bepaalde hokjes ‘t meest populair zijn. Ze stoppen dus de oudste kroketten in de vakjes waar de kroket ‘t snelst uit verdwijnt. Doen ze als de nieuwe voorraad klaar is.
Ik haal uit steeds weer een ander vakje m’n kroket. & Als ze denken dat ik de vorige keer uit de onderste heb gehaald, dus zal deze keer wel de bovenste aan de beurt zijn, dan haal ik xpres nog een keer m’n kroket uit de onderste. Ik probeer zo onvoorspelbaar mogelijk te zijn. Dan heb ik tenminste altijd een lekkere kroket. Ik zie ze altijd beteuterd kijken als ik ze dat heb geflikt. Maar ja, ze kunnen er niks tegen doen.’
‘Ze kennen je?’ vroeg Myrte.
‘Nee, natuurlijk niet. Ik kies ook elke keer weer een andere Febo.
Trouwens, de kroketten die een beetje lauw zijn zijn ‘t lekkerst.’
Zonder theorie waren we nergens in Zijperspace.