Er schiet me niet zo snel een voorbeeld vanuit m’n kennissenkring te binnen, maar ik weet bijna zeker dat ze er zijn. Ik ben nu zelf ook tot zo’n persoon verworden, dus zullen er zich wel meer soortgelijke types om mij heen bevinden. Vrienden, familieleden, misschien wel buren met dezelfde gewoontes. Met in dezelfde mate afgedragen pantoffels als ik.
Alleen weten zij hun pantoffels te verstoppen op ‘t moment dat ik langs ben. Zoals ik zelf nog gewoon was in de tijd dat ik de pantoffels nog maar net bezat. Die 1e koude dagen in m’n nieuwe huis. Toen was ik nog sociaal vaardig genoeg om bij plots bezoek bijtijds de sloffen weg te moffelen achter de bank of in een kast. Tegenwoordig ben ik me nogeneens bewust van ‘t feit dat ze open & bloot ergens naast de comp liggen. Of op ‘t tafeltje voor de tv.
Helemaal schandalig, besef ik me inmiddels, nu ze gaten vertonen aan de onderkant, waardoor de rode binnenvoering naar buiten schijnt. Zogauw ze niet worden gebruikt om op te lopen. Van die gaten die horen bij een slobberige broek, hangend over de heupen, de buik kriebelt nog net tevoorschijn, aangemoedigd door de navelharen, broek nog maar net opgehouden door een riem, gedecoreerd met koffievlekken & een vrouw die vanuit de keuken roept dat ze al bezig is thee te zetten & dat je toch vooral nog een tijdje moet blijven. Vader sloft terug op z’n versleten xemplaren.
Van die sloffen. Met gaten. Ik zie ze zo voor me uit lopen. De gaten springen in ‘t oog zogauw de man een moment vergeet z’n kledingstuk tot werkwoord te vervoegen. Als de man te moe is om z’n voeten verder op een minieme wijze op te tillen. Hij puft terug naar z’n favoriete stoel in de kamer & legt in ‘t bijzijn van de visite z’n voeten, incluis de sloffen, op ‘t tafeltje voor z’n stoel. Waardoor je de gaten aan de onderkant kan zien.
Oh, god (als u bestaat), behoed mij voor een dergelijk vooruitzicht. Laat mij niet aftands rondstommelen in een groezelig huis, waar geur zich heeft ontwikkeld tot een gegeven waar de neus ‘t bestaan niet van wil weten & zich wereldvreemd voor afsluit, waar niemand behalve sociaal wel zeer gevoelige mensen een poging waagt zich in te begeven, mezelf voortbewegend op meer gaten dan schoeisel. Help mij derhalve eraan te herinneren morgen een nieuw stel pantoffels bij de Hema te kopen.
(voor ‘t geval u niet mocht bestaan:) Morgen denken we de hele dag aan ½e warme worsten in Zijperspace.