Opeens was de ‘mood’-muziek er. Meer jazz, meer gevoel, meer ‘at ease’ mochten we zijn. Bands als Carmel, Weekend, Working Week, Antenna, the Gist en the Style Council gaven aan dat gevoel weer in de muziek gelegd mocht worden.
& ‘t Absurde was dat de heren van the Style Council de Bijenkorf in Amsterdam als ‘the favourite shop’ betitelden. Dat was tenminste wat de heren mij wilden laten geloven in een interview op tv. Daar stond ik enigszins cynisch tegenover: ‘Jaja, dat zal wel. Als je in Amsterdam bent, inkopen doen bij de grootkapitalisten.’

Regelmatig ging ik met Ton (lange Ton) naar Amsterdam om platen in te slaan die in Den Helder niet verkrijgbaar waren. Dat waren er veel.
Ton had de gewoonte om na de treinreis 1st wat koffie te consumeren in de Bijenkorf. Koffie, daar leefde die jongen op. Hij trilde zowiezo, hij was een trillende lange plank, maar zonder koffie trilde hij zelfs tijdens ‘t lopen. Om verdere problemen te voorkomen ging ik dus gewillig met ‘m de Bijenkorf in, ‘t toonbeeld van nederlands kapitalisme. (‘Hé, Ton. Als we nou ‘ns een doek bovenaan de Bijenkorf hangen: ‘So, this is christmas”).

& Inderdaad. Bij ‘t afdalen van 1 van de roltrappen zag ik plots die pianist van de Council in de rij staan om een blouse af te rekenen. Een blouse in vies groen. Vies groen zoals tegenwoordig modisch verantwoord is, maar toen nog lang niet. Waarschijnlijk de blouse die hij dezelfde avond in Paradiso heeft gedragen bij ‘t optreden.
Ik heb een tijdlang de band niet meer willen horen.

Nog steeds is Zijperspace onderhevig aan wisselende gemoedstemmingen.
(maar heel veel dank aan Micheline)