Max doet niet meer aan sex. Al jaren niet, heb ik ‘t idee. ‘t Interesseert ‘m gewoon niet. & Als ‘t ‘m wel mocht interesseren, dan toch waarschijnlijk toch vooral voor de herenliefde, is m’n vermoeden.

Dus als hij bij me langskomt op een zomerse dag & we besluiten buiten op een kratje plaats te nemen, moet ik ‘m duidelijk maken wat mij bezighoudt. ‘t Zal voor hem toch duidelijk zijn dat terwijl hij praat, ik m’n gezicht niet de hele tijd geconcentreerd op hem kan blijven richten. Er zijn nog andere dingen gaande, zo midden in ‘t centrum, om de hoek van de letterenfaculteit.

‘Vrouwen mogen weer op straat verschijnen zonder bh’s,’ heb ik ‘m van de week bijv wijsgemaakt. & Dat staafde ik aan enkele passerende voorbeelden.
Dat snapte hij niet. Toendertijd was dat toch ook al zo? 10-20 jaar geleden.
Ja, maar dat is weer helemaal uit de mode geraakt. Opeens droegen alle vrouwen weer bh’s, legde ik ‘m uit, & de bh die een vrouw droeg was belangrijk voor haar uitstraling. Nu is die uitstraling zonder bh eindelijk ook weer belangrijk.

Ondertussen probeert Max z’n verhaal te vertellen. Daar is-ie erg goed in. Hij weet elke keer weer precies op ‘t punt te herbeginnen, waar ik afgeleid raakte. Een noodzakelijke eigenschap, zo midden in de hete zomer.

Ik heb ‘m ook de sport van ‘t string-signaleren proberen uit te leggen. & Waarom ik helemaal geen billen-man ben.
Maar sinds ik in een stukje had gelezen dat een moeder haar dochter’s string op een uitgaansavond had geleend, had ik er meer feeling voor gekregen. Dan krijg je er vanzelf ook oog voor.

‘Kijk, dat is een dame met een string.’
‘Waaraan zie je dat dan?’
‘Nou, boven die bilspleet kan je vaak een 3hoekje in de broek door zien schijnen. & Vaak is ‘t zo, bij deze dame bijv, dat de billen ook veel meer vrijheid hebben om te bewegen.’
‘Oja, nu zie ik ‘t.’

‘t Komt allemaal door een moeder die een string van haar dochter leende.
Ze vond ‘t maar gek, dat gevoel van een draadje in haar bilspleet. Maar haar dochter was de deur uit & zij had ook ‘ns zin in een lekkere sexy avond met haar vriend. Dus leende ze de string van haar dochter.
& Ze schreef daar uiteindelijk een stukje over, dat ze opstuurde naar ‘Dag in, Dag uit’ van de Volkskrant. ‘NL’ heette die rubriek van ingezonden stukjes.
Door de levendigheid van ‘t stukje kan ik sindsdien strings door de broeken van vrouwen heen zien. Of juist de afwezigheid ervan.

‘Die kinderen houden zich de hele tijd bezig met ganzen bekogelen,’ vertelt Max een minuut later verder.
‘Daar heb je er weer 1,’ onderbreek ik ‘m.
‘Hoe zie je dat dan?’

‘t Was de helft zo rustig in vroegere tijden van Zijperspace.