Ik had ‘t nog nooit eerder gedaan. Dat vond ik vanzelfsprekend. Zoiets doe je niet, hoor je niet te doen, & daarom had ik er tot nu toe ook nooit over nagedacht ‘t wel te gaan doen. Net zoals je niet ontbijt op de wc, nuttig je er ook geen kopje thee. ‘t Toilet is bestemd voor andere bezigheden, volledige concentratie is daarbij vereist (hoewel een boek of tijdschrift ter ontspanning wel weer een voorschrift is), & je vult niet ‘t ene gat als vanuit ‘t andere gat de boel juist geloosd wordt.

Ik had net m’n thee uitgeschonken, suiker er aan toegevoegd, toen plots de drang kwam opzetten. Acute drang. Zoiets gebeurt me elke ochtend; ik ben er aan gewend. Maar meestal niet net na ‘t thee uitschenken. Ik bedacht me daarbij echter dat men nou 1maal alles in ‘t leven voor de 1e keer moet meemaken. ‘t Was eigenlijk een kwestie van slechte timing van mijn darmstelsel. Waarschijnlijk had die wel overlegd met de rest van m’n lichaam, ik neem aan dat een bepaald onbewust proces in m’n hersenen ook een bijdrage heeft geleverd, maar waren de verschillende betrokken onderdelen vergeten ‘t voor te stellen aan ‘t bewuste gedeelte van mijn lichaam. Dat deel dat overzicht heeft over de totale planning, zeg maar.

Daar stond ik dus met een kopje thee. Net uitgeschonken, zoals reeds vermeld. & De thee is op z’n lekkerst als-ie op z’n heetst, net onder kooktemperatuur, wordt genoten. Hartverwarmend, verkwikkend ook, zo ‘s ochtends vroeg, net uit bed tevoorschijn gekropen, de kachel nog maar net op aangenaam, slechts t-shirt aangetrokken met sokken.
Met samengeknepen billen heb ik m’n boek gepakt, nog steeds die zware van over de 700 blzs, op m’n wasmand gelegd (die heb ik geselecteerd op boekvriendelijkheid; ik zet ‘m elke keer dwars voor de pot, zodat ik precies op schoothoogte m’n boek voor me kan neerleggen; ideale leeshoogte), snel een beetje geroerd in ‘t kopje, geproefd & met brandende lippen vlug goedgekeurd op de juiste hoeveelheid zoet & ‘m balancerend naast ‘t boek geplaatst. Op de wasmand dus ook.

Ik moet zeggen: ‘t beviel me wel. Ik was een ietwat bevreesd dat ik ‘t kopje uit balans zou brengen & de thee zich zou verspreiden over m’n boek. Net zoals ik gisteravond met een glas bier had gedaan doordat ik in slaap was gevallen in m’n stoel. Eigenlijk ‘t gevoel dat ‘tgeen je ‘t meest vreest uiteindelijk ook zal uitkomen, maar dit bevroeden over de loop der dingen kwam niet uit.
‘t Beviel me volgens mij vooral omdat ik ‘t kopje reeds leeggedronken had voordat de geuren zich deden gelden. Ik denk dat de genotscurve er totaal anders uit had gezien, was dit niet ‘t geval geweest.
Enig nadeel was dat de hoeveelheid suiker bij nader inzien toch niet juist gedoceerd was & ik geen mogelijkheid had dit te corrigeren. De suikerpot stond tenslotte in de kamer & ik was gedwongen mijn taak te voleindigen.
Dit brengt mij tot de conclusie dat ik deze situatie de volgende keer koste wat kost zal moeten mijden, zodat ‘t kopje thee voortaan ten volle genoten zal worden.

Een negatief navolgingsadvies vanuit Zijperspace.