Ik heb de tijd weer ‘ns aangezet. Voor de 3e of misschien wel 4e keer dit jaar. Dat dient handmatig te geschieden. Af & toe hou ik de tijd gewoon niet bij tijdens ‘t plassen. Je kan niet altijd de boog gespannen houden tijdens dit soort werkzaamheden. ‘t Vergt wat concentratie om gedichtjes te lezen van een scheurkalender die tegen de muur van ‘t toilet hangt. Vooral als je je slechts voor die bepaalde bezigheid daar begeeft.

Voor volgend jaar laat ik de tijd bepalen door de geschiedenis. Elke dag een nieuwe vraag over iets historisch, elke dag op de achterkant van ‘t datum-blad een antwoord. Misschien dat ‘t bij tijd & wijle minder moeizaam zal verlopen als de klassieken van afgelopen jaar. Wat mogelijk gelegen heeft aan ‘t feit dat de klassieken vertolkt werden in de vorm van gedichten. Waarbij Hans Warren ‘t niet kon laten zijn naam ‘t meest te laten verschijnen. Bedoeld misschien om genereus zelf de gaten op lege data te vullen, maar oervervelend als je hangend boven de pot een gedicht moet lezen om de volgende dag te laten beginnen. Officieel te laten beginnen, bedoel ik dan.

Ik ben altijd wel opgelucht dat niet zoveel mensen mijn huis visiteren. Dan zouden ze toch alleen maar zien dat ik kwa tijd er een beetje achteraan loop te hobbelen. (Ik zal ‘t maar niet hebben over de familie-verjaardagskalender; die staat al meer dan een jaar gewoon helemaal stil; doordat iemand op mijn verjaardag zo vrij was geweest enkele bladen van afzonderlijke maanden te bestuderen, is-ie nog wat opgeschoven in de tijd, maar de juiste maand geeft-ie slechts 1 keer in ‘t jaar aan).

Ik zal u alvast een voorproefje geven. Weet men vast wat er ‘t komende jaar gebeuren gaat, of eigenlijk al gebeurd is.
De vraag voor volgend jaar 13 november luidt:

Waarom vergeleek de engelse dichter sir Thomas Overbury (1581-1613) adel met aardappelen?

(Ik zou niet weten wat ik daarmee moet. Gelukkig kan ik stiekem op de achterkant ‘t antwoord bekijken.)

& Nu ik naar ‘t gedicht op 2 oktober dit jaar kijk (ik loop achter, zoals ik al zei): veel te lang om hier zomaar te plaatsten. Net niet te lang om een plas bij te doen. Nou wil dit gedicht toevallig over Dyonisos gaan. Prettig, denk ik, aan die god moet ik me ook maar ‘ns wijden vanavond. Veel te veel sores aan m’n hoofd gehad vandaag. Bij de volgende plas, noodzakelijk waarschijnlijk door ‘t respekt die ik Bachus vanavond getoond heb, zal ik dan ‘ns aandacht aan de 3e oktober besteden (gaat lekker nog steeds over Dyonisos; dat wordt een heerlijke nacht).

Op zich vind ik ‘t wel grappig: de tijd laten verglijden door ‘t verleden te laten passeren. Wellicht dat ‘t passeren van de tijd me beter bijblijft. Wat ik daar dan weer aan heb, weet ik dan ook weer niet.

Ik heb ‘t antwoord op de aardappelkwestie overigens stiekem alvast bekeken. Niet schokkend, ‘t verhaaltje op de achterzijde van de datum, hoewel de man ‘t uiteindelijk met z’n leven heeft moeten bekopen.

Volgend jaar verloopt de tijd vast sneller in Zijperspace.