Mijn mailadres is openbaar. Ik moet immers mensen te woord kunnen staan die op de site van IVN-Amstelveen komen zoeken naar antwoorden over aangetroffen insecten. Of wellicht dat ze mee willen doen met ons groepje insectofielen als wij een bepaald gebiedje afspeuren naar van alles dat vliegt & kruipt & van 6 poten is voorzien.

Dus op een foto van een beestje met slechts 5 plus de uiteindelijke vraag wat dit zou kunnen zijn, antwoordde ik.

‘Dit is een langpootmug. Langpootmuggen hebben nogal eens de neiging om 1 van hun poten op te offeren als ze bedreigd worden. Liever een poot kwijt dan m’n leven, is ‘t motto.
Lanpootmuggen zijn over ‘t algemeen ‘slordige’ vliegers; ze walsen alsof lichtelijk beschonken op en neer en heen en weer door de begroeiing. Dat zorgt ervoor dat ze net even wat moeilijker te vangen zijn. En als dat toch mocht voorkomen, dan hebben ze nog een paar poten die ze op kunnen offeren.
Deze langpootmug is van de familie Tipula, hoogstwaarschijnlijk de soort Tipula confusa. ‘t Woord ‘tipula’ is afkomstig uit ‘t latijnse woord voor ‘waterspin’. Met de lange poten van dit soort muggen kan men zich daar wel iets als een schaatsenrijder (een insect dat zich op de oppervlakte van ‘t water voortbeweegt) bij voorstellen. ‘Confusa’ is met een beetje kennis van ‘t engels te duiden als ‘verward/verwarrend’; misschien dat dit duidt op de verwarrende vlucht van ‘t beestje.
Men heeft jammer genoeg nog geen nederlandse naam voor de soort bedacht.’

Vervolgens heb ik daar vriendelijke groeten aan toegevoegd.

De dame in kwestie liet me zojuist nog even weten dat ze, blijkbaar dankzij mijn verhaal, geen zorgen meer maakte over de langpootmug; waarschijnlijk zal ‘t, terwijl ze even niet oplette, met z’n 5 poten vrolijk ‘t leven weer in zijn gezwalkt.

Onderwijl quarantaine ik geduldig verder in Zijperspace.