Verlatingsdagboek XXVI

Met een vork prik ik in sleedoornpruimen (‘t zijn daadwerkelijk pruimen, geen kersen; net opgezocht in m’n zelf-likeur-maak-bijbel).  Als ze al niet behoorlijk lek zijn na ‘t ontdooien van een jaar vriezer & in m’n hand uit elkaar vallen.
Een bloederig tafereel, maar zo af te wassen.
Ik sprokkel suiker bij elkaar. Moeilijk te vinden sinds ik thee zonder drink. Maar tussen m’n vakantiespullen, die nu zinloos staan te zijn, vind ik genoeg om aan te vullen aan wat ik al had. Ik wil ook niet zo zoet dit keer, dus neem met te kort genoegen.
Kruidnagels van minstens 10 jaar oud. Volgens mij vergaan die niet zo snel, op de sterke geur afgaand. Nageltje extra om zeker te zijn.

Ik doe van alles. Geef me zelf een activiteit.
Nog wat extra’s door de drank van vorig jaar eens na te lopen.

Dennentoppen laat ik staan. Volgend jaar nog wat extra oogsten om m’n verkeerde inschatting van de hoeveelheid suiker te corrigeren.
Toen was ik dronken van ‘t proeven van alles wat al rijp was. & De flesjes bier ertussendoor.

Ik ontdek mirabel (ook een pruim) & meidoorn. Ik ben rijker dan ik dacht.
De 1e gaat door de neteldoek (ik ben ‘t woord niet kwijt), de 2e zal moeten wachten tot die doek weer schoon gewassen is.

Ik verbaas me over de bakjes waar vroeger roomkaas in heeft gezeten, op de markt gezet door een noten- & gedroogde vruchtenbedrijf. Perfect geschikt voor dit project. Minstens 3 liter levert dat op bij vol.

‘t Zijn bloedeloze gebeurtenissen. Ik word gedwongen dit te doen. Door omstandigheden, door mezelf, door hier te zijn & niet ergens anders.

Straks, als alles gerijpt, geklaard of gefilterd & uitgeperst is, dan laat ik me vast weer leiden door de slokken tussendoor & komt alles goed. Dan ben ik de drempel die me tegenhield, de daadwerkelijke drempel die ik slechts over durfde om te voelen hoe heet buiten, de mogelijke buien van vanavond, ‘t overstappen in Arnhem op een bus met een overvol geladen wandelkar, m’n natte tent, ook van binnen, m’n gevangenis de slechtweeraccomodatie & al ‘t andere wat me tegenhield, vooral ikzelf, vast even kwijt, laat in de middag, liggend op de vloer, terwijl m’n voorraad nog lang niet op is.

Heimwee begint thuis in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *