Ik word bij tijd & wijle gek van ‘t surrealistische gehalte dat m’n werk lijkt aan te nemen.
‘t Lijkt normaal als je een groep van 10 engelse jongens binnenkrijgt, maar ‘t feit dat ze slechts de kleuren donkerblauw & zwart dragen doet al een vreemd verloop van de dag bevroeden. Vooral als op de vraag: ‘Blue is your favourite colour?’ er totaal geen antwoord volgt. Terwijl de vraag ‘Don’t you speak english?’ een koor van ‘Yes, we do’ oplevert.
Spaanse jongetjes spreken ook engels, zelfs meer woorden dan engelse. Ze lijken ook wat volwassener met hun 16 jaar, want ze stinken zwaar naar wiet, zonder dat ze een stonede indruk achterlaten, & willen bovendien iets meenemen. Ze beseffen in tegenstelling tot de engelsen dat ze niet in een museum beland zijn, maar hier wel degelijk iets weg kunnen halen, waarmee ze vast in de problemen met de autoriteiten zullen komen. Dus als er 1 van hen een flesje hennep-bier op de kop heeft getikt, kan je er donder op zeggen dat de rest van de inhoud van de touringcar vanzelf volgt.
Maar toch worden die volwassen 16-jarige spaanse jochies (ik moest toch ff de leeftijd vragen, voor ‘t geval dat ik in overtreding zou zijn) lichtelijk opgeschrikt, angstig zelfs, als 1 van m’n vaste klanten aan komt wachelen met een ballon in de hand. Op ‘t moment dat deze Duitse Turk achter ze langs wil struikelen, op zoek naar z’n zoveelste dosis, verdwijnen de jongens gezwind uit de zaak.
De Duitse Turk laat z’n ballon zien. ‘Gekregen von die jungens van dat kraakpand. Die stonden buiten, wie heist dat, hmm, hmmm, das tut mal.’
Hij maakt beweging met armen.
‘Verven?’
‘Ja, sein aktie bezig. Und ik kreeg ein ballone. Was steht?’
‘Dondè es Juanita’ zie ik op de ballon geschreven.
Hij schijnt er in deze toestand erg mee in z’n sas. ‘t Waarom wordt me niet duidelijk, want de Duitse Turk kan slechts mompelend & gillend praten in onoverzichtelijk duits-nederlands.
Ook hij verlaat de zaak & doet de rust in ieder geval tijdelijk weerkeren. Maar ik hoor & zie ‘m nog wel ff.
‘Dat geht tadi taadaa, hmmm, hmmm,’ luidkeels waggelt-ie z’n volgende bekeuring tegemoet.
Nog lang niet alles van een ‘normale’ dag in Zijperspace.