Ik doe speciale dingen. Omdat ze me dan lief vindt.
Soms wil ze dat ik kwaad wordt. Maar dat is niet m’n sterkste kant. In de liefde.
Op werk gaat ‘t nog wel. Dan laat ik mensen weten dat ze zich normaal moeten gedragen. Rekening moeten houden met anderen.
Dan word ik kwaad. Als ze niet geluisterd hebben.
Ik heb dan een stem die groter is dan die van m’n vader. Die was al groot. De meisjes van z’n school stonden genageld. Geen vin meer. Stil.
Alleen zijn stem. De stem van de directeur. Die verwoestte de stilte.
Ik heb ‘t ‘m zelf zien doen. Dus kan je zeggen dat ik ‘t van hem heb geleerd.

Ik heb ook van hem geleerd lief te zijn. Lief voor je vrouw.
Geen ruzie. Nooit ruzie. Als wij kinderen ruzie hadden, moesten we rekening houden met de hoofdpijn van m’n moeder.
Nooit, nooit ruzie. Nooit.

Dus doe ik speciale dingen. Om ruzie te voorkomen & in plaats daarvan lief te zijn.
Als in: groene sokken dragen. Dat vind ik voor mezelf speciaal. Ik heb nl slechts 1 paar in ‘t groen.
Eens per week kan ‘t. Een week later heb ik ze opnieuw gewassen & heb ik ze laten drogen aan de lijn.
Of: m’n mooiste onderbroek dragen.
Vroeger zagen ze er allemaal ‘tzelfde uit. Maar zij heeft me er op gewezen dat de Hema best aardige onderbroeken heeft.
Ooit hebben we voor elkaar ondergoed gekocht. Dat duurde best lang. Ze houdt nl van de Hema. & Ikzelf vind dat de mooiste vrouwen in de Hema te vinden zijn.
Zij is er 1 van. Maar dat kan ik nog zo vaak zeggen, ‘t volgende moment ontstaat alweer haar ongeloof.
& Ik zet thee. ‘s Ochtends vroeg. & Geef de katten eten. Luna eet ‘t laatste beetje uit mijn hand. Daar heeft zij meestal geen tijd of geduld voor.
Maar ja, zij kan weer veel beter knuffelen.

Ik zeg ook Liefliefm’nlieflief tegen haar. & Dat ik van haar hou.
Dat doen vast meer mannen voor hun vrouw. Misschien is dat toch niet zo speciaal.

Ik maak voor haar m’n kersthumus. Omdat ze die toen ‘t kerst was heeft moeten missen. Ze was elders. Te ver weg voor mij om te bevatten dat daar allerlei andere dingen zijn. Te ver weg om te beseffen hoe lang ‘t duurt om 12 uur in een stoel te zitten. & Zó ver weg, dat zo-ver-weg er voor kan zorgen dat ik er zelf niet meer ben.

Omdat kerst alweer even geleden is, stop ik er ditmaal peterselie in. Zodat er groene spikkeltjes in komen, die misschien wel doen denken aan ‘t groen van de boom die dit jaar niet in haar kamer stond.
& Terwijl ik ermee bezig ben verlang ik weer terug naar ‘t moment dat ik met kerst in de keuken stond. Dat ik aan haar dacht & verdrietig werd omdat zij er niet van zou eten.
Sindsdien zeg ik nl op zo’n manier ‘Ik hou van jou’ dat ik m’n bloed voel stromen van m’n tenen via m’n buik naar m’n voorhoofd ipv andersom.

Buiten platte peterselie vergaard van 7 takjes heb ik voor deze humus ‘t volgende gebruikt:
 – 4 gesmoorde pastinaken in blokjes
 – 4 tenen knoflook, ook gesmoord
 – 1 rode ui, idem
 – 1 rode peper, idem
 – 350 gr groninger strogele bonen, geweekt & gekookt
 – sap van 3 citroenen
 – 3 tl komijnpoeder
 – 5 el tahin
 – 4 el biologische olijfolie
 – zeezout
 – zwarte peper
 – een beetje kookvocht van de bonen