‘t Mooie van ‘t fenomeen weblogs is dat ‘t overal over kan gaan & vaak ook over mág gaan. Je verzint een onderwerp & begint er over te posten. Als je een beetje consistent nadenkt, dan wordt ‘t misschien ook wel wat, een beetje humor wil ook wel helpen, maar als ‘t idee goed genoeg is, de mogelijkheden voor de posts die nog moeten komen legio, dan gloort een toekomst die zich wel een tijdje voort kan zetten.
Mijn moment van glorie wat dat aangaat was dat ik ‘weirde weblogs’ ontdekte. Ik ging schrijven over de meest, schijnbaar, belachelijke ideeën die waren omgezet in blogs. & Ik noemde m’n artikelenreeks de World Wide Web of Weird Weblogs, afgekort WWWWW.
Tot zoverre de geschiedenis: ‘t archief is verloren gegaan. Maar ik vermoed dat ik, in pakketjes van 5, zo’n 21 afleveringen heb geschreven over ‘t onderwerp voor ‘t weblogmagazine about:blank (yep, met kleine letters).
Heerlijke titels heb ik voorbij zien komen, met evenzo absurde onderwerpen: ‘Lesbians Who Look Like Justin Bieber‘ (tot 2017 volgehouden) & ‘Goths in Hot Weather’ (niet meer terug te vinden, maar de titel dekte de lading, zoals dat hoort bij een goede Weird Weblog). Minder fraaie titels, maar heerlijk confronterend over de treurige kanten van ‘t menselijk bestaan: ‘MY ROOMMATE IS SUCH A DICK!‘ (met als hoogtepuntje een post in 2014, maar al snel daarna de pijp aan Maarten gegeven), ‘Sad Guys on Trading Floors‘ (going strong till the crisis he didn’t expect that closed down trading, maart jongstleden) & ‘Awkward Family Photos‘ (vercommercialiseerd, zoals velen van mijn bookmarks van toen die enig succes bleken te sorteren, dus nog wel te vinden, & een winkeltje openden om er nog even van te kunnen profiteren).
Maar laat ik niet te veel in ‘t verleden blijven hangen…
Of wacht, laat ik dat nou gewoon wel doen & dat dmv door aandacht besteden aan wat ik toen (inmiddels 10 jaar geleden???) niet kende, waarschijnlijk omdat ‘t in die dagen nog niet bestond. Waaruit maar blijkt dat ‘t verleden in ieder geval nog lang niet dood is…
Hier is WWWWW-Revisited (I):
Laten we met ‘t jonge grut beginnen. In ‘t verleden, je hoeft de link naar Awkward Family Photos hierboven er maar op na te slaan, bleek ‘t fenomeen kinderen al goed te werken: in ‘t heden van ‘t verleden evenzo. We leven in een tijd dat alles in de maling genomen kan worden, dus waarom de mislukte kinderen van lang geleden niet? Ik laat ‘t in ‘t midden of dat aan de artiest ligt (een verkeerd geschilderde linkerarm van Rembrandt is wel erg illustratief, maar dekt de lading van de titel helaas niet) of aan wat dankzij seks ter wereld is gekomen.
Jezus heeft veel te lijden gehad, zo blijkt ook hier, z’n moeder evenzo.
Heb je een vraag? Vraag ‘t aan Mona. Zo luidde ‘t devies vanuit ‘t tijdschriftenmapje dat korte tijd Huize Zijp heeft gevisiteerd.
Maar deze Mona heet Elizabeth Archibald & haalt haar wijsheid uit boeken uit ‘t pre-Moniaanse tijdperk, maar vooral wat daar weer aan vooraf ging. Of ze met haar adviezen de huidige hulpbehoevende helpt is natuurlijk de vraag, maar ‘t is altijd beter dan geloven in de Corona-adviezen van de man die een volk achter zich heeft staan dat zijn adviezen nog opvolgt ook.
Klik op ‘t plaatje hieronder & men komt te weten hoe van een akelig hoestje afkomt. Of ‘t bij ‘t huidige hoestje helpt valt te bezien, maar ‘t was vast een leukere bezigheid dan luisteren naar een gek die president werd.
Ook Twitteraccounts zijn blogs: ‘t gaat er om wat je ermee doet wat ‘t blogleeswaardig maakt. Een thema, dat is belangrijk. Zeker als je middelnaam ‘Weird’ is & je comments op wat je bij elkaar verzamelt leesbaar zijn, plus weird in combinatie met die verzameling.
In dit geval (skip de commercials; deze persoon moet ook zien te overleven) luidt ‘t recept: men neme een oud schilderij & zet er een tekst bij die een eigentijdse zweem er aan toevoegt. Emoties zijn van alle tijden tenslotte, zeker de tranen van bad hairdo’s in tijden van crisis.
Deze Erik Didriksen is gewoon een erg aardige man. Niet zozeer weird, maar z’n constante drang popsongs om te zetten in Shakespeariaanse sonnetten is dat zijn voorkomendheid richting wat je jezelf toe zou wensen, ware ‘t niet dat je er nog nooit aan had gedacht tot je zag dat ‘t al bestond, ongewoon raar is. Maar raar & weird & de verzameling van woorden die deze kunnen nuanceren, finetunen, overdrijven tot ‘t in ‘t belachelijke of vinger op ‘t zeer van wat er aan de wereld ontbreekt kan leggen, dat kan diezelfde wereld beter maken, weet ik inmiddels. Voor even maar, wellicht.
Hoewel: een lach kweekt een lach, want je neemt een beter gemoed mee naar wat volgt & dat kan zomaar je buurman zijn of een leuke blogpost. Kijk eens wat de oudheid ons hier geschapen heeft…
Waar bookmarks van 10 jaar oud herintrede doen in Zijperspace…