Wietske wilde bij Studenten-Tv. Maar daar moest ze wel voor gekeurd worden. Dmv een soortemet toelatings-xamen in de vorm van een zelf gemaakte kleine reportage mocht ze laten zien of ze geschikt was. Suzan mocht haar daarbij helpen door de camera vast te houden. Daar had Suzan inmiddels ervaring mee.

Voor m’n vrienden ben ik al snel bereid alle medewerking te verlenen, zeker als ‘t betekent dat ik iets ‘zinnigs’ in de camera moet zeggen. & Helemaal als ‘t tegen ‘t eind van een feest loopt. Een feest waar ik me weer als een dolle heb gedragen, een grote bijdrage heb geleverd in ‘t rendabel maken van de bar & de temperatuur door grote aantallen verhitte lichamen zorgde voor de juiste sfeer bij de juiste vraag.

‘Kan jij je de 1e keer nog herinneren?’

Dan gaat m’n gezicht als automatisch op olijk staan. Een bepaalde spier in m’n gezicht is niet meer onder controle te brengen, die trekt vanzelf de hoeken van m’n mond omhoog; de koontjes van m’n wangen steken werktuiglijk een mm naar voren; een subtiele twinkeling doet m’n ogen nog sprankelender groen schijnen dan ‘t discolicht de afgelopen avond heeft kunnen realiseren; & m’n lichaamstaal vormt zich naar de meest nonchalante houding.

Ik wist waarvoor ‘t was. Wietske was er al een week mee bezig. Als we tussen de bedrijven door in ‘t hok bij Ben & Henny een bakje thee zaten te drinken (Ben: ‘Ton, maak nou ‘ns ruimte. Als ik klaar ben met thee schenken & broodjes smeren wil ik eindelijk wel ‘ns zitten.’ & FF later poeslief zegt-ie tot de binnenvallende Wietske: ‘Zo Wiets, gaat ‘t een beetje? Hier, ga zitten. Heb je geen trek in een broodje filet americain? Hoe gaat ‘t met je filmpje?’) vertelde ze 100-uit over de problemen die ze tegenkwam, & hoe moeilijk ‘t was een onderwerp te verzinnen voor zo’n kort itempje.

Je vrienden moet je helpen, bedacht ik me met de microfoon onder m’n neus, vergezeld door de camera die Suzan mijn openstaande porieën liet bestuderen, dus ik stak spontaan van wal over de probleempjes die ik met Mirjam die 1e, aller-1e keer tegenkwam. Net iets te gedetailleerd, net iets te privé, maar onder de juiste omstandigheden, met de juiste hoeveelheid alcohol, speciaal om een vriendin te helpen.

2 Jaar later zit er een gierende dikke negerin bij een gnuivende Ben & Henny als ik ‘t instituut op de Nieuwe Doelenstraat betreed.
‘Kan jij je nog de 1e keer herinneren?’ vraagt Henny, terwijl ze de tranen van ‘t lachen wegveegt met een zakdoekje.
Die vraag was me slechts 1 keer eerder gesteld, schoot me onmiddellijk te binnen. ‘t Waren ditmaal geen vrienden die tegenover me zaten; ik moest ‘t vertellen als een man, met rechte rug, zonder omwegen, straight, recht op de man af, gewoon, relaxt, zelfverzekerd. & Ik moest me zeker niet door de lachende menigte van maar liefst 3 man van de wijs laten brengen.
‘We hebben ‘t verhaal al gehoord hoor,’ zegt de studente Film & Tv-wetenschap. ‘Voor een opdracht moest ik materiaal van Studenten-Tv bestuderen. Toen kwam ik jou tegen. Ik heb ‘t iedereen laten zien.’
Een lachsalvo doet ‘t Instituut op z’n grondvesten schudden.

Wat ik zei: de rug recht. Ik doe of m’n neus bloedt. Relaxt & zelfverzekerd kijk ik de 3 aan. Zo goed als ik voor mogelijk houd.
‘Mooi verhaal, hè? Erg romantisch toch, voor zo’n stelletje dat ‘t voor ‘t 1st met elkaar doet?’
‘Whaahaaha,’ klinkt ‘t slechts uit de mond van de studente. Ze lijkt nog dikker te worden door de xtra ruimte die ze voor ‘t lachen nodig heeft. ‘Whaahaaha, je wordt helemaal rood tot achter de oren.’

Wat doe je dan als man? Hoe kan je ‘t gevaar voor de volledige vernedering nog enigszins ten goede keren? Zonder dat je verhaal, een gevoelig,onthutsend, teder, naïef verhaaltje van 2 lieve pubers, volledig onderuit gehaald wordt?

”t Is dat je ‘t bij jou niet kan zien, maar volgens mij had je anders minstens zo’n rooie boei, toen je op dat moment terug dacht aan jouw 1e keer.’

& De tijd stond opnieuw stil, alsof ‘t wederom de 1e keer was in Zijperspace.

Dit ihkv geleverde suggesties nav ‘t stukje wachten, waar overigens nog altijd meer aan toegevoegd mag worden. Dit schrijven is tot stand gekomen dankzij de suggestie van Marjon. Wordt vervolgd zolang de voorraad strekt.