M’n fiets is een wapen. Ongevaarlijk op ‘t 1e gezicht, maar dodelijk venijnig zogauw ‘t er op aankomt. Mede dankzij degene die ‘m hanteert. Hoedt u zich zogauw u een dergelijke combinatie tegenkomt.

Div onderdelen zijn reeds vervangen aan m’n 3 jaar oude Kronan. Ik ben vaste klant bij de nederlandse administratieve dependance van ‘t produktie-bedrijf, welke gelegen is vlak aan ‘t Vondelpark, voor ‘t verversen van de verschillende onderdelen van m’n fiets. Ze hebben zelden of nooit op voorraad, maar enkele dagen na bezoek ligt er een afhaalbericht van de PTT bij me in de bus.

De achterband houdt ‘t over ‘t algemeen 1 jaar met mij uit. Veelvuldig snel remmen doet de ogenschijnlijk dikke banden onvoorstelbaar rap slijten.

Ik heb sinds kort een nieuw zadel. Nog een ietwat onevenwichtig bevestigd, hij schommelt licht, maar in de toestand waarin m’n kruis zich nog steeds bevindt, is dat eerder een verademing te noemen. ‘t Oude zadel had vanaf de vroegste uren van zijn bestaan scheuren in de bedekking. Simpelweg veroorzaakt door een mes. Iemand die me niet gaarne zag. Of wellicht een onverlaat met een affectie voor ‘t gebruik van z’n verboden wapenbezit. Langzamerhand sleet ‘t sneetje uit tot snedes. Dwars & kruisend. Waardoor m’n zitvlak genoegen moest nemen met ‘t schuim dat ‘t zadel z’n zachtheid gaf, maar niet z’n waterafstotend vermogen.

‘Fiets’, een vaste klant van me, heeft al meerdere keren de ketting gespannen, ontdaan van overdadige, ontspannende schakeltjes. Hij heeft de achterband bij die gelegenheden ook meermaals strak & recht gezet.

Door de kwaliteit van de buitenband, de ogenschijnlijke kwaliteit zou je haast zeggen, zijn de binnenbanden reeds meermaals aan vervanging toegekomen. Ik heb dagen gehad dat er geen einde leek te komen aan ‘t plakken van de gaatjes. Totaal geperforeerde binnenband. Uiteindelijk gefrustreerd van de besteedde uren weggegooid.

Ik ben aan m’n 4e voorvork toe. De 4 ongelukken met auto’s die ik dit jaar heb mogen beleven hebben de respektievelijke voorvorken geen goed gedaan. Ik hou de tel bij doordat ik elke keer een andere kleur krijg. Ik heb een helgroene Kronan, die tot nu toe gezelschap heeft gehad van een helgroene voorvork, een legergroene, een helgroene, & nu is-ie toe aan wat zwarts. Ik had gezegd dat ‘t me niet uitmaakte welke voorvork ik zou krijgen. Waarbij ik bedoelde dat ‘t me niet uitmaakte welke kleur groen ‘t zou zijn.

Ik wapper door de stad. Vooral door de Damstraat voel ik me wapperen: ik, m’n Kronan & m’n regenjas (die enkele beroerlingen weten te omschrijven als stofjas, jaloers als ze zijn op de precies passende groene kleur ervan). Ik glijd langs de paaltjes die de auto’s moeten verhinderen de fietspaden te betreden. Ik laat m’n jaspanden klapperen tegen de ellebogen van toeristen die ‘t onderscheid niet weten te maken tussen fiets- & voetpad. Ik zweef op m’n groen vervoermiddel door de smalle corridor, die op zaterdagmiddag te vergelijken valt met de laatste kms richting top van de Alpe d’Huez.

Heroïsch overwin ik, aan ‘t eind van de straat, uitkomend op ‘t plein van de Dam.

Ook al kost ‘t wel eens een zinnetje als: ‘You f*ing tourist, go f*ing walk in your own f*ing town, & f*k your own country with your stupid f*ing eyes, which don’t see any f*k. F*ing assshole.’
Ik heb wel ‘ns bijna een staande ovatie gekregen van de vrienden van bewuste sufferd. ‘t Was dat ik alweer uit zicht was verdwenen, ik & m’n groene Kronan, wapperende jas erachteraan, anders hadden ze zeker nog wat van zich laten horen.

Gezamenlijk zijn we de verschrikking van Zijperspace.

Dit ihkv geleverde suggesties nav ‘t stukje wachten, waar overigens nog altijd meer aan toegevoegd mag worden. Dit schrijven is tot stand gekomen dankzij de suggestie van Tweet. Wordt vervolgd zolang de voorraad strekt.