‘Hallo,’ zeg ik tegen man die voor de toonbank staat als ik de kelder uit kom.
‘Goedendag.’
Ik zie aan z’n blik dat-ie iets wil vragen.
‘Zegt u ’t maar.’
‘Ja, kijk,’ zegt-iej, ‘ik drink in Frankrijk altijd Grimbergen. Grimbergen blond, uit blik. Dat vind ik zeer elegant. Heeft u dat ook?’
‘Dat hebben wij ook,’ antwoord ik, ‘maar belgisch bier uit blik vinden wij niet echt elegant.’
Hij loopt achter me aan terwijl ik een armbeweging maak.
‘Nou ja,’ zegt de man, ‘ik vind uit een blik drinken elegant. Dat bedoel ik eigenlijk.’
‘Er staan hier 3 flesjes,’ wijs ik. ‘& Hier, in ’t tussenstuk, hebben we ook nog Grimbergen in 4-packs.’
‘Ah, mooi, dan kan ik ’t in ieder geval hier ook drinken.’
Bij de kassa staat ondertussen ’t engelse stel dat de winkel al eerder had betreden te wachten tot ze kunnen afrekenen.
‘Als u ’t niet erg vind ga ik de mensen bij de kassa even helpen,’ zeg ik tegen de man.
‘Ja, gaat uw gang.’

’t Engelse stel besluit op ’t laatste moment dat ze ook een glas willen hebben.
‘That one, please,’ wijzen ze naar een Palmglas achter m’n rug.
Ik pak ’t uit ’t schap. Juist op ’t moment dat ik me omkeer, plaatst de nederlandse man z’n rugzak, volgeladen met Grimbergen, op de toonbank.
‘Sorry,’ zeg ik, ‘ik heb nog heel even ruimte nodig.’
Hij haalt snel z’n rugzak weg. Maar kijkt me daarbij bevreemd aan.
‘Bent u vandaag soms in een slecht humeur?’ vraagt-ie.
‘Nee,’ reageer ik verbaasd, ‘ik ben juist in een uitstekend humeur.’
‘O, dan komt ’t zeker verkeerd bij mij over.’
Ik hou er helemaal niet van als mensen voor je gaan beslissen in wat voor stemming je bent, dus reageer ik lichtelijk geagiteerd: ‘De volgende keer misschien wat beter opletten.’
Waarop ik me weer tot ’t stel wend: ‘That is all?’
‘Yes, thank you.’
Ik pak ‘t glas in in een oude krant. Daar had ik de ruimte op de toonbank voor nodig. In m’n ooghoek zie ik Ina de winkel binnenkomen. Ik zeg haar tussen de bedrijven door snel gedag.
‘Is dat alles?’ vraagt de nederlandse man plotseling.
‘Sorry?’ vraag ik, & kijk ‘m verwonderd aan.
‘Had je die ruimte alleen maar nodig om dat glas in te pakken?’
‘Ja, anders lukt ’t niet.’
‘Wat ben jij voor akelige vent? Een beetje chagrijnig naar mij reageren & ondertussen zeggen dat je in een goed humeur bent. Behandel je al je klanten zo? Vervelende rotvent. Zo kan je toch geen bedrijf runnen. Wat ben jij een misselijk creatuur. & Ik moet dan bier bij je kopen. Een beetje koeioneren, dat is ’t enige wat je kunt.’
Hij plaatst z’n rugzak weer op de toonbank. Er is nu ruimte zat.
‘Meneer,’ zeg ik, ‘kunt u niet wat beleefder zijn? Ik heb hier nog wat andere klanten staan.’
‘Ik wil helemaal niet beleefd zijn tegen mensen als u. Zoals u met mensen solt. U bent gewoon een onbeschofte vlegel.’
‘Ik sol helemaal niet met mensen,’ zeg ik terwijl ik de pakketjes Grimbergen uit z’n rugzak haal, ‘maar ik wil u wel verzoeken zo snel mogelijk mijn winkel te verlaten, want ik wil u in ’t geheel niets verkopen. & Dat ben ik in de toekomst ook niet meer van plan.’
Ik geef ‘m z’n lege rugzak aan.
‘Ik was ook niet van plan hier terug te komen,’ zegt de man terwijl-ie richting deur loopt.
‘Gelukkig, dan heb ik tenminste geen last meer van u,’ zeg ik, & me wederom naar ’t engelse stel wendend: ‘Sorry for this. I hope you didn’t understand what the man was saying.’
‘Well,’ zegt de engelse man, de man door ‘t raam nakijkend, ‘I think this man was being rude to you.’
Ina komt op me toegelopen.
‘Ik dacht dat die vent een grapje maakte, toen ik binnenkwam,’ zegt ze, ‘maar hij bleek inderdaad vergeten dat ’t gisteren nog kerstmis was. Dat heeft-ie zeker in z’n 1tje moeten vieren.’
De engelsman lijkt een stukje van Ina’s opmerking begrepen te hebben.
‘In England we have 12 days of christmas,’ zegt-ie met een minzame lach. ‘But for this man 12 days would probably last too long.’

Kerst duurt nog even wat langer in Zijperspace.