Waarom zou je een jubileum er tzelfde moeten laten uitzien zoals t er doorgaans al uitziet? Men weet immers al wie je bent, wat je doet, waarom jezelf voor deze speciale gelegenheid herhalen?
Men weet al wat ik kan, beter te laten zien wat men nog niet weet.
Maar ik heb al zoveel laten zien. t Enige wat ik zou kunnen doen is een uitzondering tonen.
Mn teksten zijn altijd al lang, waarom opnieuw op mn 5e verjaardag?
Ik ben jarig, Zijperspace bestaat 5 jaar. 100-en Uren, nee, 1000-en uren geschreven tekst is er over 5 jaar verspreid door mij online gezet.
Meer is t niet. Minder ook niet.
Er waren er nog niet zoveel, toentertijd, slechts enkele weblogs. & Nu zijn er nog maar enkelen die vóór mij de leeftijd van 5 jaar ononderbroken webloggen hebben gehaald. Ik ben old-skool, ik ben een oude, je zou zelfs kunnen zeggen dat ik een 1e generatie ben.
Niet te hard zeggen, want dan krijg je een bende, inmiddels lang geleden gestopte, prat op hun startdatum ex-webloggers over je heen.
Ik ben jarig & ik vier t zo.
Niets.
Ik meld t eigenlijk pas achteraf. De dag is al bijna voorbij.
Zoals ik toen ondergesneeuwd werd door 11 september, word ik nu vergeten door t feit dat bijna niemand me meer leest. Als ik 40 unieke bezoekers op een dag haal is t veel. Merendeel daarvan is afkomstig van een zoekmachine. Ik ben inmiddels terug op t niveau van 5 jaar geleden, min een maand.
Ach, viert u uw feestje zelf. Zonder mij.
Ik weet nl niet of ik tevreden moet zijn. Ik wilde gelezen worden, nog steeds. Maar ik heb zelden t idee gehad dat dit zo was. Een enkeling, meer niet. Aandacht ging altijd naar de weblogs van anderen, die er mijn inziens minder moeite voor deden.
Ik heb 5 jaar lang mn motivatie uit mn tenen moeten trekken, slechts een enkele keer zette iemand anders mij ertoe aan door te gaan. Van reacties kon ik niet op aan.
Gefrustreerd?
Ja, gedeeltelijk. Maar ook trots. Dat ik t ondanks toch door heb kunnen zetten. Dat er meer dan 2500 stukken tekst staan. Waarvan minstens 100 t waard zijn om in een boek verzameld te staan.
t Zijn stereotiepe woorden van een man die vermoeid lijkt te zijn.
& Toch zet ik door. Niemand zal mij afhouden van t geloof in mij.
Hoewel ook ik een afvallige ben.
Vaak zelfs.
Zijperspace is een woord, inmiddels, dat voorheen nog niet bestond.
Ps: O ja, om ’t te vieren ben ik een paar dagen naar ’t zuiden.