Soms doet-ie ´t dus wel, maar meestal doet-ie ´t dus niet. Afhankelijk van de bui bij de provider. Welke bui, daarover tasten we in ´t duister. We moeten ´t nemen zoals ´t komt. Of afwezig blijft. We mogen blij zijn dat we af & toe iets voorbij zien gaan. Zijperspace zonder gele achtergrond bijv. Of de editpagina zonder plaatjes op de plekken waar je met je muis moet klikken om onderdelen van pivot in werking te zetten. & Als je dan klikt, dan is alles ook meteen weer verdwenen.
Nu toevallig niet. Ik zit zowaar te tikken op ´t editscherm. Straks druk ik ´Post Entry´ in & mag ik constateren dat-ie ´t inderdaad nog steeds niet doet. Alsof de server overbelast is. De verbinding met ´t moederstation (de provider) niet correct is ingesteld.
Bijkomend probleem is dat ik de motivatie niet kan opbrengen m´n stuk af te maken. ´t Stuk waar ik van de week al grotendeels klaar mee was. Ik had ´m in ieder geval geheel & al in m´n hoofd zitten. Een groot gedeelte ook al in Word getypt. Ik was er nog lang niet tevreden over, daarom had ik ´m maar opzij gelegd. Wachtend op betere tijden. Op vanzelfsprekende correcties, waarvan ik dan verbaasd sta dat ik ze niet eerder had gezien.
Maar vooralsnog is die tekst dus nog niet af. Ik schrijf pas als ik weet dat ik ´m kan plaatsen. Als ik weet dat mensen ´m kunnen lezen. Anders heeft ´t geen zin. Ik ben van de webloggeneratie, zie je. Ik heb pas inspiratie, motivatie ook, als ik weet dat ´t zin heeft, dat ´t publiek er iets aan heeft.
Ik kijk morgenochtend wel weer. Ik heb al een meeltje gestuurd, met dezelfde mededeling als hierboven. Soms wel, meestal niet. & Dan word ik morgenochtend wakker & moet ik opeens. Ik zal dan erg m´n best moeten gaan doen, want ´t moet er uit. ´t Moet wereldkundig.
Wat weet ik nog niet. Want ik had ´t verhaal nog niet af.
Daar wachten we dus nog op in Zijperspace.