‘t Werkt. De pen geeft eindelijk inkt af. Nou moet ik nog opletten ook, want ‘t worden wel vette letters.
Ik veeg m’n vingers er overheen. Kijken of ‘t, als ik 1 regel verder ben, nog afgeeft.
Doet ‘t zomaar ‘ns niet.
Voor de rest geeft alles af. De kratten, de grond, vooral de grond, de muren, de palen. Alles laat z’n sporen op m’n kleren achter. Ik had er rekening mee gehouden, wist ‘t van de voorgaande 3 edities van ‘t Kent Beer Festival, maar toch overviel ‘t me weer. Een geluk dat de grond in de schuur niet rood meer is. Bruinig beige, zijn de sporen van de ondergrond op m’n broek. & Zwart zijn de vlekken die vettige kratten hebben achtergelaten. ‘t Kunnen ook de koelsystemen voor ‘t bier zijn geweest.

Hugh zei: ‘I finally said to the farmer to fuck off.’
‘You did?’ zei ik.
Even daarvoor had Hugh tegen de vrachtwagenchauffeur die ‘t bier kwam brengen gezegd dat de boer (‘ just between you & me’) de grootste eikel van ‘t westelijk ½rond was.
In andere woorden, in een andere taal. Maar in ‘t nederlands zou ik ‘t zo uitgedrukt hebben.
Dat-ie daarom toch maar geen gebruik van de vorkheftruck wilde maken. Met de daarmee samengaande service van de boer. & De daaraan gepaard gaande risico’s voor de kratten bier.
Maar hij had ‘t toch overwogen, vertelde Hugh. Omdat ‘t behoorlijk wat werk zou besparen. Voor ons 2-en. Uit- & opnieuw inladen. Omdat we ‘t daarna naar de koelcel zouden moeten brengen. Met de bus van Hugh. 100 Meter. Of eigenlijk iets minder. Niet zoveel, maar je wilt ze niet omsterbeurt dragen. 100 Kratten, 100 meter. Of iets minder. Da’s ieder 50. Veel te veel in ieder geval.

Vanochtend had Hugh nog iets anders tegen de ‘farmer’ gezegd.
‘I want you to fork off,’ zei hij.
Daarbij doelend op ‘t gebruik van de vorkheftruck.
‘What?’ had de farmer gezegd.
‘I want you to fork off.’

‘It’s not much,’ zei Hugh tegen mij, ‘but it’s a small victory.’

Geheel geschreven met een pen die niet veegt door Zijperspace.