Ik zag Stella plots weer voorbijrijden. Ik zat in de tram, op weg naar 1 van m’n 1e colleges aan de universiteit. Zij reed op de fiets, of moest eigenlijk ervan afstappen vanwege te weinig ruimte door wegafzetting. Ik vroeg de bestuurder of ik uit mocht stappen, omdat daar een vriendin stond die ik in geen jaren had gezien. Eigenlijk mocht ‘t niet, & ‘t was een uitzondering dat-ie ‘t deed, maar we stonden nu toch stil voor een open trambaan, dus voor deze ene keer.
Zij vertelde over haar jaren in Engeland. Ik over m’n langzame jaren terug naar normaal.

Ik ging bij Stella langs in m’n gekke jaren. Nog in Den Helder. We praatten. Eigenlijk was ik vooral degene die praatte, & zij luisterde geduldig & had zinnetjes van kop op, begrip, & uitleg. Ik ging op de meest gekke momenten bij haar langs. Als ‘t slecht met me ging & ik dacht dat ik nooit meer normaal zou kunnen ademhalen. Ik belde aan bij een vriendin waar ze ½-bloot op ‘t balkon lagen te zonnen. Maar dan werden er wat kleren aangetrokken & geduldig m’n angstaanvallen besproken.

Ik zag haar nog een keer voorbijrijden op de fiets. Jaren later. Met een bobbel voor op haar buik. Haar 1e kind. 1½ Jaar niet gezien & Stella had een kind gemaakt. Vanaf ‘t moment dat ik niet meer in onderhuur bij haar zat, had zij haar leven omgegooid.
(Haar vriend Eric was de sleutel van ‘t huis komen halen, de dag nadat ik er uitgetrokken was. Hij vertelde dat-ie Stella na een ruzie z’n huis had uitgestuurd).
Hoewel ik haar nog niet als moeder had meegemaakt, zag ik haar al zinnetjes van begrip naar ‘t kind prevelen, zoals ze vroeger m’n gekte begreep. Of m’n liefdesverdriet. Stella, m’n biechtmoeder. De moeder die waarschijnlijk meer dan begrip had voor vieze luiers.
We riepen elkaar tegelijkertijd. Zij keerde om & ik liep dichterbij. We moesten elkaar weer ‘ns zien, zeiden we. We moesten elkaar weer vertellen hoe ‘t ermee ging. & Ik moest me weer ‘ns laten verzorgen door een maaltijd te komen eten.
‘Zal ik dan ook maar weer ‘ns biertjes in huis halen?’ vroeg ze bij afscheid.

Omdat Stella in ‘t zelfde gebouw studeerde gingen we tezaam op vrouwenjacht voor mij. We wezen gezamenlijk geschikte kandidates aan. Stella deed achter de schermen ‘t voorbereidend werk. Niemand van de studentes Theaterwetenschap zou mij onaardig kunnen vinden. Dat soort verhalen bestonden niet over mij. Daar zorgde Stella wel voor.
Maar ‘t betekende ook dat ik me genoodzaakt zag onder te duiken bij haar. Omdat ik achtervolgd werd door een meisje waarmee ik ‘t net had uitgemaakt. Stella nam de telefoon aan, luisterde geduldig naar haar wanhopige mede-studente, & bleef bij hoog & bij laag beweren dat Ton toch echt niet bij haar was. Ondertussen druk gebarend dat ik in de keuken moest blijven zitten & nog een flesje bier uit de ijskast moest pakken.

& Stella knipte m’n haar. Rekende ze niks voor. & Voor die prijs van niks ouwehoerden we 1½ uur, bracht ze m’n kapsel weer in orde, ruimde ze zelf de boel op, maakten we afspraken voor ‘t volgende avondje uit, nam ik een douche, vertelde ze over haar vriend & knipte ze zo af & toe in m’n oor. Maar ook dat was in de prijs inbegrepen.

& Soms lagen we aan ‘t eind van de nacht bij elkaar in bed.
Teut.
Zo teut, dat Stella achteraf dacht dat we ‘t hadden gedaan. Die verhalen moest ik dan weer op volgende partijtjes ontnuchteren. Dan dronken we er nog een paar. & Lachten.

Want dat was waar we goed in waren in Zijperspace.