Vandaag is Stella vertrokken uit Amsterdam. Weg, met haar gezin, naar Culemborg. Nu kan ze me niet meer de vraag stellen hoe ‘t met de liefde staat.
‘Hé, Ton. Heb je al weer een vriendinnetje?’
Of: ‘Zo, vuile vuns, ben je weer met allerlei vrouwen naar bed geweest?’

Bij ‘t afscheidspartijtje, met z’n allen naar de massa-uitgaansgelegenheid Panama, viel ik bij ‘t 1e moment van samenkomst meteen maar met de deur in huis: ‘Vrouwen, daar doe ik niet meer aan.’
Dat kwam goed aan in ‘t gezelschap van 10 vrouwen & 1 man. In zoverre men mijn opmerking gehoord had.
Stella was op dat moment echter veel te druk in gesprek met 1 van haar vriendinnen. De hele avond eigenlijk. Terecht, ‘t was de bedoeling dat zíj in ‘t middelpunt van de belangstelling stond.
Alice kwam later op de avond echter wel bij me informeren.
‘Waarom doe jij niet meer aan vrouwen? Daar schrok ik wel van, hoor.’
& Judith: ‘Toen ik met je broer ging zag ik jou altijd als iemand die intellectueel geheel op zichzelf stond. Jij zou later iemand worden. & Toen ik hoorde dat je achter de bar stond, snapte ik dat niet. Iemand met jouw verschijning, met jouw vermogen, wat is er met ‘m mis gegaan, dacht ik. Jij was op de middelbare school degene die elke vrouw kon krijgen.’
‘Verdomme,’ schiet er ff door m’n hoofd, ‘dat had ik eerder moeten weten. Dan had ik ook ‘ns lekker kunnen hoeren & sloeren.’
Waarbij de laatste uitdrukking van Stella afkomstig was. Dat maakte meteen duidelijk dat we een partner voor 1 avond wilden. Niet meer. Maar die uitdrukking gebruikten we pas jaren na de middelbare school.

Er kwam een jongen van de week de winkel inlopen. Knappe gozer, ½erwege 20. Snelle blouse, autosleutels in de hand, strak kapsel. Of ik kon aanduiden waar de ‘nähest gelegen parkplatz’ was.
Dat kon ik wel, maar niet in ‘t duits. Ik vroeg of ‘t in ‘t engels ook goed was.
Hij kon niet meer verkeerd rijden, na mijn uitleg. Hij moest echter nog iets anders weten, zei hij in gebrekkig engels. Je mag ‘t ook in ‘t duits zeggen hoor, ik versta ‘t evengoed wel.
Maar hij begon al fluisterend engels: waar of de buurt was waar hmmm, waar vrouwen hmmm, achter ramen, rood, etc.
Dat duurde mij te lang. Bij z’n fluisteren wist ik al welke kant hij op wilde.
‘You mean the red light-district?’ zei ik luid. M’n klanten in de winkel moesten ‘t toch ook meteen maar weten.
Voor ons is dat de normaalste zaak van de wereld. Die schijn hou ik in ieder geval op als ik zulke jongens voor me krijg. Die schijn hou ik zowiezo bij elke toerist op. Maar bij deze jongen deed ik nog ff meer m’n best om te laten blijken dat ‘t een doodordinaire bestemming was. Uitgebreid & geheel niet op fluistertoon legde ik breedgebarend de weg uit richting Warmoestraat & achterliggende steegjes.

Ik zal er nooit komen. Niet om m’n gerief te halen in ieder geval. Ik kan me niet voorstellen dat ik daar tevreden weg zal gaan. Ik kan me niet voorstellen dat ik tevreden zal zijn als ik voor liefde (wat is liefde?) moet betalen.
Ik kan me al helemaal niet voorstellen dat zo’n jongen van pakweg 25 z’n geld er aan wil besteden. Ik lees er graag literatuur over, maar ‘t voorstellingsvermogen gaat er bij mij ‘t ene oor in, ‘t andere oor uit. Aan ‘t eind van ‘t boek ligt m’n andere oor.
‘Zo’n jongen kan toch elke vrouw krijgen die hij wilt?’ dacht ik toen ik ‘m zag teruglopen naar z’n cabriolet.

Ik zal de vragen van Stella nu moeten missen. & ‘t Gesprek waarom ik weer niet aan de verwachtingen heb voldaan, waarom ik alweer 3 jaar vrijgezel ben. & ‘t Gesprek over welke vrouwen ik wel heb gehad. & ‘t Gesprek waarin we alle details van alle vrouwen die ik had veroverd doornamen. & ‘t Gesprek over ons hoeren & sloeren.
‘Nou, Tóoon,’ hoor ik haar zangerig zeggen, ‘je moet nou toch ‘ns beter je best gaan doen, hoor.’

Maar in Zijperspace houden we de schijn op dat we niet meer aan vrouwen doen.